Leuk en drama afgewisseld, incl een extreme dip!

Dinsdag 10 april:
Ja ik ga verder met de dag waar ik ook stopt met schrijven. Van harte welkom bij mijn derde verslag vanuit Indonesië! Ik heb de hele dag lekker gerelaxt, wat gegeten, en tot slot om 20.00 uur de bus gepakt. Hmm oké het busje.... Het was wel een redelijk luxe busje, in totaal 11 zitplaatsen en na ongeveer een uur gereisd te hebben was het busje pas vol. Oke het was misschien wel een ruim busje, maar als je backpack bij je voeteneind moet staan, nou ja dat betekend dan dat je voeten de hele tijd in de lucht zitten gedurende reis! Niet bepaald comfortabel. Maar ja aangezien ik toch altijd in de meest rare posities aan het slapen ben, maakte dit ook niet meer uit.

Woensdag 11 april:
Ik kwam om 5.15 uur al aan in Malang, hier werd ik afgezet bij het treinstation. Helaas had ik niets meer vernomen van mijn couchsurf adresje in Malang waardoor ik al een beetje begon te twijfelen wat ik zou gaan doen. Oke ik was op het treinstation afgezet, en rond 6.30 uur ha dik besloten om een treinticket naar Probbolingo te boeken, zodat ik meer in de buurt zou zijn van de Bromo vulkaan. Ik had jullie al verteld over de verschillende klassen van een trein. Er bleek nog ene klasse te zijn, namelijk de Economie, met andere woorden 3e klas. Ik was beleefd gaan vragen aan de vrouw bij de ticket office voor de business class (2e klas) hiervoor zei ze dat ik die pas om 8 uur kon boeken bij een speciaal ander kantoortje. Ok ik heb dus weer heerlijk gewacht tot acht uur en ging naar het kantoortje.... oh mevrouw, de trein daar naartoe heeft helemaal geen business of executieve maar alleen economyclass. Voor mij geen probleem, want hoe goedkoper hoe beter, en hier kwam ik er dus achter dat er ook nog een economie class was. Daarbij lachte het vrouwtje erg lief naar me en zei ze dat ik dat bij het andere loket moest boeken. Met andere woorden het loket waar ik die anderhalf uur geleden had gevraagd voor de ticket. Vermoeid ben ik er naartoe gegaan en heb ik mijn kaartje binnen, kijkend op de klok en op het kaartje met de tijd van de trein, bleek het dat ik nog tot 14.40 uur de tijd had. Gelukkig kon ik mijn grote backpack even stallen bij de costumer service (natuurlijk wel met flightbag er om heen en op slot) en vervolgend ben ik een rondje door de stad gaan rijden met de angkot. Dit zijnd e kleine minibusjes (had ik volgens mij ook al verteld). Ach hiermee ben ik een anderhalf uurtje zoet geweest en toen kwam ik weer terecht op het station. Daar heb ik een tijd geprobeerd te slapen. Tussendoor waren er alsnog elke keer mensen die tegen me aan begonnen te praten en hetgeen waar ik zo verschrikkelijk veel over hoor: Oh Nederlanders hebben dit ontworpen in ons land, en dat, en zus, en zo. Vroeger is hier een Nederlandse kolonie geweest, waardoor ik dus ook regelmatig typisch Hollandse dingen tegen ben gekomen.
Het grappigste is dat er een aantal Nederlandse woorden ook Indonesisch Bahasa zijn. Zoals wat?
Asbak, Handdoek, wortel en meubel. Je schrijft het zelfs hetzelfde! Andere woorden worden anders geschreven maar klinken bijna hetzelfde: onderdil, stasiun of polisi. Heel grappig om elke keer weer dingen te herkennen uit mijn eigen taal! Na een tijdje weer met een aantal mensen gekletst te hebben ging ik bij het spoor zitten, aangezien de trein binnen 30 min zou komen. Daar kwam er een Indonesische gozer om voor de verandering te gaan kletsen.... Ik was totaal 'niet' moe, dus ja natuurlijk praat maar weer gezellig over Nederlandse voetballers en over de stad Malang die door Nederland is opgericht en ohja wist je dat dit station ontworpen is door een Nederlander? Hmm, ja dat werd me zo een 10 minuten voordat jij het me vertelde ook al gezegd..... Uiteindelijk toch nog wel gezellig gaan kletsen en het bleek dat hij ook naar de Bromo vulkaan ging. 30 jaar oud, woont er vlak naast en hij was er nog nooit geweest! Onvoorstelbaar toch? Of nouja ik was ook 18 toen ik voor de eerste keer naar de kaasmarkt in Alkmaar ging, dus zo raar ook weer niet. Hij nodigde me uit om bij zijn oom, tante en neef te verblijven end at we de volgende dag op de scooter naar de vulkaan zouden gaan. Na enige twijfel, besloten om mee te gaan en hij had een hele aardige familie. Rond 22.00 uur zijn we wat gaan eten en vervolgens moesten we alweer weg, omdat het nog wel een aantal uren duurde voordat we bij de vulkaan zouden zijn. En als je de zonsopgang wilt zien, moet je dus vroeg je nest uit, oftewel gewoon niet slapen.
Donderdag 12 april:
Na al een heel stuk gereden te hebben op de scooter, merkte ik dat mijn bestuurder erg slaperig was en moeite had om nog zijn ogen open te houden. Dus ik bood aan om te rijden. Deze scooter was met schakelen, dus niet automatisch, wat ik gewend was. Gelukkig had ik dat 2 dagen terug een klein beetje geleerd en ik wist dus hoe het werkte. Sowieso zou ik een stuk veiliger rijden dan hij met zijn slaperige kop haha! Vandaar heb ik zo een 2 uur lang door gereden, er was erg veel vrachtverkeer maar het was weer een leuke ervaring. Na nog verder doorgereden te hebben vonden we een klein hostelachtige slaapplek, waar we onze grote tassen hadden achter gelaten. Ook konden we hier nog een beetje uitrusten, en dat hadden we eigenlijk iets te lang gedaan voor het goede! Dat we wakker werden was de zon nog niet opgekomen, maar al wel aan het beginnen. Dus snel op de scooter gestapt en verder de steile weg omhoog gereden. Veel bochten en nog meer gaten in de weg! Het leek wel een De-ja-vu van de wegen in Ko Tao!
Uiteindelijk de zonsopgang gezien, vanaf een andere plaats dan de Bromo, maar dat maakte het er niet minder op. Het was alsnog erg mooi. Vervolgens heerlijk genoten van het uitzicht op de Bromo vulkaan. Daarna liep ik een stuk naar beneden en kwam Gofur (zijn naam) later, waarna we doorreden naar de voet van de vulkaan. Stel je voor, een groot weiland, maar i.p.v. zand alleen maar hard gedroogd modder en zilver glinsterend zand. Daarbij grote kuilen en barsten in de grond dat je bijna een 1 meter diepe rivier heb, alleen dan zonder water. Vervolgens een grote berg ook met lange barsten in de zijkant. Dit was gelijk de krater. Beneden een tempel en als je naar boven loopt is er een klein smal wandelweggetje langs de kraterrand. Best gevaarlijk, niets is afgezet, en je hoeft maar even uit te glijden of je zit in het centrum van de vulkaan. Het rookt niet heel erg, dus de stank viel gelukkig mee, maar als je naar beneden keek zag je gewoon 1 grote kuil, met modder, dit zal zeer waarschijnlijk zacht of misschien hard lavasgesteente geweest kunnen zijn. Ja heel apart, vooral dat ze het amper beschermen, dus dat je er letterlijk met gemak in kan vallen. Maar lieve mensen, ik heb het overleefd zonder er in te vallen! ;) dus geen zorgen!
Vervolgens zijn we gaan ontbijten en heeft Gofur me afgezet in Probolingo treinstation. Ik heb mijn ticket geboekt en de trein zal over een aantal uur pas vertrekken. Op dit moment zit ik dus op het treinstation, en op ene hele speciale plek, namelijk het kantoor van de Security! Nee hoor dit keer heb ik niet iets illegaals gedaan, ze waren zo lief om me hier van hun elektriciteit gebruik te maken. Tussen 22.00 en 23.00 uur zal ik aankomen op het treinstation, dan zoek ik een plekje om te overnachten en morgen ga ik weer verder.

Vrijdag 13 april:
Ik was aangekomen in Probolingo en van daar heb ik een tocht gemaakt aar een nationaal park Baluran genaamd. Hier heb ik weer een paar aapjes in de bomen gezien en een grote savanne vlakte waar alleen nog wat hertjes op liepen. Vervolgens die avond geslapen bij weer ene lokale familie in een minihuisje. Het water in de badkamer werd letterlijk uit een waterput gehaald en daar kon ik me douchen. In de avond hoorde ik opeens wat gerommel en zag ik een rat lopen over een van de balken in de woonkamer... nou ja lekker gaan slapen en de volgende dag naar lombok.

Zaterdag 14 april:
Ik was vroeg wakker en was om 07.30 uur al bij het busstation. Om 8 uur zou mijn bus vertrekken naar Denpasar en dan kon ik door naar Lombok. Ik kwam om 12.00 uur aan in bali/denpasar en om 12.30 uur zat ik alweer in de volgende bus richting lombok. Er was hier ook een bootreis van 4 uur lang en ik had in eeuwen niet meer zo genoten als tijdens die boottrip. Puur om me heen aan het kijken en aan het genieten, naar muziek luisteren, beetje slapen en genieten. Toen het donker begon te worden kon je super mooi naar de sterren kijken en ik was werkelijk aan het kicken, wat een heerlijk gevoel was dat! Even later aangekomen in Mataram, een grote stad in lombok, rond 21.30 uur was ik er, aangezien het daar ook een uur later was dan in Java. Gelukkig werd ik naar een goedkope accommodatie gebracht, daar ben ik buiten de deur gaan eten en heb ik natuurlijk bijna het dubbele betaald dan ik zou moeten, aangezien ze er van houden om toeristen op te lichten!
Rond een uur of 22.30 ben ik lekker mijn bed in gestapt en gaan (proberen) te slapen,

zondag 15 april:
na de hele nacht liggen krabben aan mijn armen vanwege muggen die mijn armen extreem lekker vonden, werd ik rond 8 uur wakker. Ben naar buiten gegaan op zoek naar een supermarkt waar ik iets kon kopen tegen het jeuken van de muggenbulten en ook tegen iets voor muggen zelf, aangezien mijn spuitbusje met antimug op was. Dit heeft zon een 2 uur geduurd, want jullie kennen me, ik hou er ontzettend van om te (ver)dwalen! Dit keer wist ik de weg wel nog hahaha! Toen wild eik gaan uitchecken en opeens werd er een 0 extra a achter de prijs gezegd... gisteren werd mij verteld 5.000 rupiah
(wat minder dan 50 eurocent is) en het was dan ook echt een verschrikkelijk vieze, kleine kamer, zonder deken, geen airco, een raar soort raam die niet dicht kon en aangesloten was op de gang, dus ja op zich begrijpelijk dat het zo goedkoop was. Maarja de volgende dag werd er dus opeen 50.000 rupiah gezegd, ik was behoorlijk geïrriteerd hierdoor, aangezien ik 100% zeker weet dat lokale bevolking gewoon die 5000 rupia hoefde te betalen. Daarbij had ik ook in een 3 sterren hotel kunnen slapen inclusief ontbijt voor 60.000 rupiah, dus voor geen goud dat ik dat bedrag zou gaan betalen!
Uiteindelijk ben ik nog sociaal geweest om 10.000 rupiah te geven i.p.v. 5.000 en dat was dus al het dubbele dan wat er gezegd werd, dus dat moest hij maar accepteren!
Eerst wild eik nog langer in lombok blijven, vanwege de vele aanraders dat lombok zo vele mooier was dan Bali, maar door dit voorval en ookal vanwege het diner de avond ervoor was ik vast besloten dat ik toe was aan rust en zon/zee/strand. Met andere woorden: op naar de Gili's, die er bekend om staan dat ze super mooi zijn, met geweldige zee waar schilpadden zwemmen.
\Met een motortaxi werd ik naar de haven gebracht, en we reden door een heer groot apenbos. Overal naast de weg en boven de weg zaten en hingen verschillende soorten apen, zonde dat ik mijn camera in mijn tas had zitten en er niet bij kon, maar het was een supermooie rit.
Aangekomen bij de haven een ticket gekocht met de boot naar het eilandje Gili Air. Daar aangekomen, kwam er een accommodatie eigenaar aan die ene kamer bood voor 60.000 rupiah inclusief ontbijt. Voor een eiland als deze was dat echt een prijs van niets, waardoor ik instemde..... helaas.....
Al snel werd duidelijk dat hij indruk probeerde te maken om 'lol' van me te krijgen. (de mensen hier noemen seks: having fun....). Vanaf het begin had ik duidelijk gemaakt dat ik daar niet van gediend was en dat hij ook niet de hele tijd aan mijn armen en benen moest zitten. Ik voelde erg onprettig.
Daarna ben ik nog een tijdje bezig geweest op het internet, weer ven verdwaald met het zoeken naar waar de accommodatie ook al weer was en vervolgens gaan slapen na een filmpje gekeken te hebben via de laptop.

Maandag 16 april
De volgende dag stond mijn ontbijtje klaar, gelukkig was de accommodatie eigenaar nu toch wat afstandelijker, waardoor Ik besloot toch nog een dagje op dit eiland te blijven i.p.v. gelijk door te gaan.
Lekker op het strand gelegen en toen het een beetje begon te donderen terug gelopen naar mijn accommodatie. De eigenaar nodigde me uit voor een diner in ene goedkooprestaurantje dus daar had ik gegeten. Toen begon zijn vervelende manier van praten weer. Om een heel lang verhaal kort te maken, Hij begon geld te bieden om een nacht met me te spenderen, gaf toe dat hij een gigolo was, en hij zou me in de gaten houden, als ik met iemand mee zou gaan die avond (aangezien ik naar een bar/club zou gaan) dan zou hij me achtervolgen en begluren. Met andere woorden ik voelde me niet meer veilig en wilde het liefst zo snel mogelijk weg van daar! Ik wist dat hij ook naar dezelfde bar zou gaan en hij achtervolgde me de weg er naartoe, aangezien ik zo zeker wist dat ik weg wilde uit die accommodatie na de dingen die hij had gezegd, was ik aan de ene kant de bar ingelopen en aan de andere kant er weer uit terug richting de accommodatie. Mijn spullen vliegensvlug ingepakt en sommige dingen achter gelaten. De deur weer op slot gedaan en toen zag ik zijn mobiel liggen. Hij had mijn Indonesische nummer omdat hij zou helpen met mijn visum verlenging. Ik wilde dat hij op geen enkele manier nog contact met me zou kunnen zoeken, dus ik had zijn simkaart eruit gehaald, daarna bedacht ik dat mijn telefoonnummer ook op de telefoon zelf kon staan, waarna ik zijn telefoon doormidden heb gebroken. Ik ben snel weggelopen naar het strand toe, heb de sleutels van de kamer en het simkaart in zee gegooid en ben toen naar een duur hotel naar binnen gegaan. Om 2.00 uur snachts hadden ze gelukkig nog slaapplek. Vervolgens met mama gebeld.

Dinsdag 17 april.
Logisch dat ik zo snel mogelijk weg wilde zijn van dat eiland, dus ik ben die ochtend om 7 uur bij de haven gaan wachten. Om 7.50 uur ging de eerste boot en vervolgens had ik een ticket rechtstreeks naar Denpasar geboekt. Via een forum en de vakantiebeurs had ik iemand leren kennen waar ik terecht kon en uiteindelijk na heel erg veel gedoe met de ticket en mensen, kwam ik om 21.00 uur aan bij die kennis. HomeBaliHome, ja hij is de eigenaar er van! Een super mooie villa, met meerdere kamers, groot zwembad, hangmat, matrassen, keuken, pooltafel, groot tv-scherm, enz. Zit er allemaal bij! Gewoonweg super mooi! Dit verlichtte de pijn van alles wat daarvoor gebeurd was.

Woensdag 18 april.
Vandaag heb ik mijn 1 maand geldige motorrijbewijs gehaald! Ik heb gene enkele test gedaan, alleen mijn naam opgegeven, vingerafdrukken gegeven en tadaa ik ben nu in het bezit van een Indonesisch rijbewijs! Nu mag ik officieel op de scooter rijden in Bali. Scooter was ook al geregeld door de acco eigenaar waar ik nu verblijf. Ook erg prettig was dat dit ene Nederlands gezin is, dus ik kon heerlijk mijn ei in het Nederlands nog even kwijt! Die dag zelf ben ik lekker rond gereden op het zuidelijke stukje van Bali, even op een strandje gelopen, en verder rondgereden. Tot slot na thuiskomst een heerlijke duik in het zwembad!

Donderdag 19 april.
Vandaag ook nog even een heerlijk dagje rust genomen en naar het strand geweest, gesnorkeld bij de zeewierplantages, heel raar om dat te zien haha, een plantage onder water!
Verder lekker weinig gedaan en dan morgen op weg met de scooter, om een rondje Bali te doen in zo een 4 dagen!

Zo lieve mensen zoals jullie dus zien heb ik weer een heel hoop beleefd en mijn eerste echte diepe dip gehad! Over de aardbeving op sumatra... ik heb hier totaal niets van gemerkt of zelfs meegekregen! Ik hoorde t vooral via een sms'je van mijn schoonbroer en ene berichtje van mijn ouders. Ik zat er 1000den km vandaan, dus geen zorgen!

Pas goed op jullie zelf, en kijk even goed om jullie heen waar jullie zijn, wat jullie doen en geniet er van. Geniet van het moment en geniet van jezelf en je omgeving!

Een dikke knuffel! Suzanne