Het besluit

Hoi allen,

Ja, het is vandaag de dag voor het besluit......
Ik heb mijzelf heel veel vragen gesteld, en echt heel veel rijtjes gemaakt met voor en nadelen. Ongeacht of ik wel of niet een baan heb gevonden voor vandaag.
Het feit is, dat ik een baan aangeboden gekregen had, echter dat ze niet konden sponseren (betalen voor werk visum) en die baan dus aan mijn neus voorbij is gegaan.
Dit is al een paar keer gebeurd en dus erg irritant.

Als ik een hoop feiten even op een rijtje zet:
- In canada krijg ik nu een soort werkloosheids uitkering waar ik nog meer dan een half jaar recht op heb.
- Ik wil settelen en heb geen behoefte aan (weer) constant heen en weer te verhuizen
- Hier is geen avondklok en geen rellen
- Ik voel me hier thuis
- Ik ben hier op mijn plek

En Nederland...daar is mijn familie.

Uiteindelijk komt het er voor mij uit, dat ik echt niet weg wil uit Canada..... En daarom heb ik voor nu besloten om hier te blijven. In ieder geval tot mijn uitkering hier stopt. Indien dat zo ver zal zijn en ik nogsteeds geen baan heb en ik nog niet verder ben met mijn PR aanvraag, enkel dan zal ik terug vliegen naar NL met Kai, en zal ik mijn spullen hier in een opslag bewaren.
Hopelijk vind ik voor die tijd toch een baan en is dat niet meer nodig.
Het was een erg moeilijke beslissing en ergens ook weer heel erg makkelijk. Wel heb ik begrepen dat werken in Canada voor een Nederlandse werkgever belastingtechnisch erg lastig is en dat ook niet helpt met mijn verblijfsstatus.

Op dit moment heb ik een service genomen die mijn cv "ATS proof" maakt. ATS is een soort automatisch systeem waar CV's door moeten en geselecteerd worden. Ook ga ik een LinkedIn challange doen de komende 14 dagen om op die manier meer tips te krijgen hoe ik het beste hier van gebruik kan maken.
Verder is mijn cursu Human Sexuality bijna afgerond en zit ik in de laatste week daarvan en ben ik twee weken geleden begonnen aan een cursus Diversity & Inclusion Fundamentals. Op dit moment is het plan om 4 modules daarvan de doen en op die manier een certificaat ervoor te behalen, wat me daarmee hopelijk aantrekkelijker maakt op dat gedeelte van de arbeidsmarkt.

Het geeft me extreem veel rust dat ik de beslissing heb gemaakt om hier nog langer te blijven. En ik geef niet op.
Moeilijke wegen gaan vaak naar prachtige bestemmingen.

Even wat anders, de vele sneeuw en kou had nogal op zich laten wachten! Ondanks dat er sneeuw was gevallen met kers, was het daarna weer redelijk snel gesmolten. Nu had het afgelopen week een heel hoop gesneeuwd. Kai vind het heerlijk om in de sneeuw te lopen en te rennen!
Hij had een sneetje in zijn voetzool, en aangezien ik toch bij de dierenarts was voor zijn vaccinaties was er daar ook naar gekeken en had hij zo een lompe kraag om gehad.
Maar die hond van mij is slim.....
Zo slim dat hij zich zo wist te draaien dat hij alsnog met zijn snuit bij het pootje kon om het te likken!!
Hij heeft dus elke keer een sok aangehad als we naar buiten gingen em ook veel binnen ter voorkoming dat ie eraan ging likken en het erger zou maken.
Gelukkig is het nu geheeld. Ik heb geprobeerd de sokken aan te doen maar buiten, wegens de kou en het zout. En je raad het wel, hij krijg het alsnog voor elkaar om ze af te krijgen!!
Nu heb ik een speciaal cremetje voor de voetzolen die ik er elke keer voor het naar buiten gaan op doe,.zodat zijn zooltjes beschermd worden tegen de kou en het zout.
De afgelopen paar dagen is het constant tussen de -8 em -4 geweest en daarbij was de gevoelstemperatuur -12. Dus erg koud!? Echt een lange wandeling met de hond maken zit er dus niet in want die mag niet onderkoeld raken.
Het mooie is wel dat het een hond is met een hele dikke wintervacht en hij staat eigenlijk naast een Husky qua winterbestendigheid. Jij hoeft dus geen truitje ofzo aan.
Het is zo heerlijk om hem te zien rennen en spelen, wat geeft dat toch een hoop vreugde.

Verder ben ik de afgelopen paar dagen ook alleen stukken wezen wandelen.

Vorige week heb ik dagelijks met mijn mams gebeld, wat ook erg prettig was vooral door de situatie op dat moment. Verder ben ik veel bezig geweest de studies.

Oh jaaa, zaterdag middag. Ik had een stuk buiten gelopen want het was erg zonnig (allowel ook erg koud), en zodra ik thuis kwam kreeg ik buik krampen. Ik heb wel vaker kramen gehad, maar de laatste keer dat ze zo erg waren was toen ik nog een spiraatlje had (wat een drama was dat ding). Nu heb ik een implanon al meerdere jaren wat echt ideaal voor mij is. Maar die krampen..... Ik gong zowat van mijn stokje van de pijn. Ik kon niet eens normaal lopen! Uiteindelijk dan ook besloten om een pijnstiller te nemen, want het was echt niet normaal.
Ik had een paar dagen ervoor al het gevoel dat ik ongesteld zou gaan worden. Ik heb namelijk vaak dat ik wat sneller duizelig word en bijna flauw val (dat gevoel iig) een paar dagen voordat ik ongesteld word. Ik denk dat het te maken heeft met het ijzer in het lichaam. Want dat is iets lager dan hoe het hoort te zijn.
Ik probeer dus ijzerrijk voedsel te eten echter ben ik nou eenmaal geen grote vleeseter.
Ach ja, het hoort er allemaal bij! Gelukkig zijn doe krampen nu weg, al is mijn buik wel gevoelig. Lekker een warme kruik erbij en dobberen in een warm bad(je).
In ieder geval blijf ik genieten van het hier in Canada zijn en elke dag te nemen zoals hij komt.

Dit was het weer even van mij! Heel veel liefs en een dikke knuffel, Suus