Al bijna 2 weken voorbij in Toronto!

Hallo allemaal!

ZO hee wat een hectiek en hoop geregel was dat op het laatste moment!
Eerst te horen krijgen dat ik de volgende week al moet vliegen, en dus op dat moment van alles moeten regelen en bevestigen om maar te zorgen dat ik daadwerkelijk kon gaan.
Uiteindelijk kon ik op woensdag 2 januari mijn vlucht ook daadwerkelijk boeken voor de 6e januari. Die avond nog langs geweest bij mijn Opa en Oma en oerhollandse huisgemaakte snert gegeten.
Heel fijn dat ik hun ook nog gezien heb voor mijn vertrek.
Donderdag ben ik bij 2 vriendinnen langs geweest en heb ik mij uitgeschreven bij de gemeente.
Vrijdag ben ik een laatste dagje bij mijn zus geweest.
Op zaterdag vooral rustig aan gedaan en de tas in gepakt. In de avond een Hollandse snack van de snackbar gegeten en uiteraard is dat de Xxl versie van de frikandel!

Gelukkig was het allemaal gelukt en kon ik dus op zondag 6 januari gaan vliegen. Vroeg richting de luchthaven en daar kon ik al heel snel inchecken en stond er amper een rij bij de security. Wat betekende dat ik nog even een laatste bakkie kon doen met de familie. Mijn ouders, broer en zus met hun mannen en kids waren er allemaal. Slik Daar zit je dan op de stoel wetende dat je weg gaat vliegen en deze mooie en lieve mensen een tijd niet zal gaan zien. Mijn beide nichtjes even op mijn schoot. Stiekeme tranen die over mijn wangen gingen. Dit was wel een heel waardevol moment. En daarna nog even mijn neefje op schoot, die zo een heerlijk schaterlachje heeft! PFFFF, ja het gaat echt gebeuren.
En dan komt het moment.... je moet opstaan, en gaat richting de security om door de douane te gaan en dan is het echt officieel. Brok in de keel, gemixte gevoelens. Enerzijds van gemis voor de familie en anderzijds enthousiasme van het nieuwe avontuur die in aan ga. Een droom die ik al jaren had uit laten komen.
Iedereen nog een dikke knuffel gegeven: ''Ik hou van je'' en ''Ik zal je missen'' kwam er uit en uiteindelijk nog een familie groepsknuffel. Toen was het toch echt zo ver, met mijn tas liep ik door en bleef ik zwaaien tot ik mijn familie niet meer zag. Roltrap naar boven en daar kon ik nog via en soort balkon naar beneden kijken, waarvandaan ik een laatste keer gezwaaid heb. Slik

Vandaar uit ging de trip best snel. Ik zat in het vliegtuig naast een jongen die voor 3 maanden in Canada ging studeren en een moeder die haar zoon die jaren geleden is geëmigreerd, ging bezoeken. Van wat ik online had gelezen over jetleg is het het beste om de hele vlucht wakker te blijven. En vervolgens ook de hele avond wakker te blijven en ''normale tijd'' te gaan slapen. Er is 6 uur tijdsverschil met Nederland, dus dat betekent als ik om 22 uur naar bed wil, het in Nederland 4 uur s'nachts is. Dat was dus even ''doorhalen'' al moet ik eerlijk zijn, door een hoop gedoe ging het me nog goed af.

Welk gedoe? Ja... mijn aankomst in Canada was al een verhaal op zich!
De vlucht zat er op, en ik moest via een speciale manier door de douane, wegens de immigratiedienst die mij mijn werkvisum moesten gaan geven. Als eerst werd er gevraagd waar de brief met het werkvisum was, waarop ik aan gaf, dat ik deze niet had en mij verteld was dat ik die op de luchthaven zelf zou ontvangen. Dit stond namelijk beschreven in de brief die ik had. Zodra dit duidelijk werd, werd ik door verwezen naar een andere balie/kantoor.
Hier stond ik in de rij en werd er door een van de immigration officers aangegeven dat ik naar een collega naast hem moest gaan. Die man zelf zei gelijk: ''hee ik heb je helemaal niet geroepen''. Met een beetje een norse toon. Gelukkig zei die collega naast hem gelijk dat hij het gezegd had, en was er een andere man die er achter stond en aan het kletsen was, heel vriendelijk: oh kom maar mee hoor, ik help je wel verder.
Dus daar naar de eerste balie gelopen en de man nam alle papieren door. Stiekem toch wel een beetje zenuwachtig, want hier is de plek waar ik de daadwerkelijke visum zou krijgen.

Ik moest mee om een irisscan te doen en mijn vinger print achter te laten. Daarna moest ik betalen bij de betaal balie. Uiteraard had ik mijn Credit Card bij me, want dat stond al aangegeven.
1e poging..... ''pin incorrect'', ik denk bij mijzelf: Hoe kan dat nou?! Want ik was 99% zeker dat ik de juiste pin gebruikte. Dus oke, nogmaals proberen. Wederom de melding ''pin incorrect'' inclusief de waarschuwing dat bij de 3e attempt de kaart geblokkeerd word. En mijn stress level schoot hoog de lucht in! Oke.... naar de bank bellen. Dus ik pak mijn mobiel tevoorschijn en zie...15% batterij. Mijn externe opladers waren al leeg en dus ik nog hem niet verder opladen. Mijn batterij gaat meestal zo snel leeg, dat ik dat telefoongesprek niet eens kan halen. Dus ik alsnog proberen te bellen met de bank, waarbij ik mijn bankpas ook tevoorschijn moest halen om te kijken wat het rekening nummer is.
Zodra hij alle informatie had, vertelde hij mij dat het niet eens zichtbaar is bij hun in het systeem dat er een poging gedaan was. Normaal gesproken, wanneer er een poging word gedaan om iets te belasten op een credit card, hoort dit zichtbaar te zijn bij de bank inclusief de error melding met wat er fout ging. Dit zou ook aangeven of de pin incorrect was of niet.
Maar niets was zichtbaar, dus hij zou het gewoon moeten doen. Dat was de mededeling die ik kreeg. Ook de optie om mijn Credit Card in een bankautomaat te gebruiken dat hij dan soms vanzelf ''reset''. Daarbij had ik een melding gekregen over mijn bankkaart dat hij niet voor ''wereld'' ingesteld was. Gelukkig kon hij dit aan de telefoon toch nog aan passen. Want het internet deed het niet goed op de luchthaven en het lukte me niet om in de app te komen om dit om te zetten.
Ergens was ik opgelucht dat dat wel gelukt was zonder dat mijn mobiel uitgevallen was . Toch....hoe moet ik nu mijn visum betalen?
Ik vroeg of het ook in Cash betaald kon worden, dan hoefde ik alleen geld uit een geldautomaat te halen en kon ik dat betalen. Daarvoor werd ik doorverwezen naar de immigratie officier, die dat geen probleem vond en zo aardig was om met me mee te lopen naar de bankmachine. Aangekomen bij de bankmachine, ja geloof het of niet,..... bankpas nergens te vinden.
Wederom is daar de stress weer! Ik had hem NET nog in mijn hand met dat telefoontje! Hoe dan?!!
Toch ook de Credit Card geprobeerd en nog steeds werkte deze niet.
Met de immigratie officier liepen we terug richting de balie in de hoop dat ik hem daar had laten liggen. Gelukkig werd er gelijk aangegeven dat de pas gevonden was en dat ik hem inderdaad daar had laten liggen. Een golfje van opluchting, en tegelijk nu moest ik weer terug naar een automaat om het geld te halen.
De immigratie officier liep weer met me mee en gingen we met een korte route waar ik normaal gesproken nooit zou hoeven te komen, naar een automaat. Het geluid dat het geld geteld word en rollend geluid uit de machine is nog nooit zo mooi geweest! YES!!! Het is gelukt!
Vervolgens weer terug lopen met de immigratie officier die voor liep en de deur weer open deed.
Ik zag in mijn ooghoek iemand er aan komen rennen die achter mij aan wilde die deur door. Ik probeerde de deur al sneller dicht te krijgen en opeens werd hij weer open gerukt waar ik iets in de trant van ''heee'' op riep. Waardoor de immigratie officier gelijk naar die deur toe liep en die man aansprak. Blijkbaar was er iets in zijn paspoort dat er door hun uitgehaald moest worden. Maar hij had in ieder geval een preek gekregen over dat hij zo iets niet moet doen en dat hij daar heel erg voor in de problemen had kunnen komen.
Dat was gelukkig goed afgelopen en ik kon eindelijk betalen voor het werkvisum. Nog even wachten en ik had hem te pakken! Yes!!

Daarna moest ik langs de officier wegens dat er ook een hoop goederen verscheept worden en ik hoorde daar een formulier te moeten ontvangen. Deze gaf aan dat dit niet nodig was, en ondanks dat het wel op mijn papieren stond dat ik dit moest hebben, zei ze heel duidelijk dat dit niet nodig was en doordat het werkvisum een tijdelijk visum is voor een jaar (op dit moment), dat dit onder geen van de 4 categorieën valt die aangegeven worden op dat formulier, dus dat ik daardoor enkel het visum en de verschepingslijst mee moet nemen en laten zien. Ondanks dat ik mijn brief liet zien, waarin er naar dat formulier gevraagd werd, werd deze dus niet gegeven.
Pfff ik was op. Gelukkig stond mijn tas al klaar en kon ik die gelijk mee nemen. En vervolgens met de taxi naar het appartement die voor mij geregeld was.

Als alles gelijk in een keer goed zou gaan, zou het ook zo een saai verhaal worden natuurlijk, dus tja,,, laat ik het maar lekker extreem doen allemaal!

Aangekomen in het appartement werd er gevraagd om mijn paspoort.........
3x raden....
Oke, met 1 keer raden weten jullie het waarschijnlijk al..... Paspoort foetsie... nergens te bekennen.
Ik hoopte dat het gewoon de moeheid was en het alsnog ergens verstopt zat in mijn tas. Het was zo langzamere hand al rond 17.00 uur en gelukkig kon ik de sleutel wel gewoon krijgen na het laten zien van mijn Nederlandse rijbewijs.
In het appartement eerst nogmaals mijn papieren door gezocht en nog steeds niets. Dus voor mijzelf een actieplan gemaakt: Morgen met een frisse blik nogmaals alles doorkijken. Als ik hem echt niet heb dan moet ik als eerst een mobiel nummer regelen, dan bellen naar het taxibedrijf en anders bellen naar de luchthaven voor de ''lost and found'' en als hij nergens gevonden is kan ik gelijk door naar de Nederlandse Ambassade.
Dus die avond heb ik me er verder niet mee bezig gehouden, ben ik naar de winkel gegaan, en een pizza gehaald voor in de oven en de tv aan.
Natuurlijk gaat het hier allemaal anders en weet ik het voor elkaar te krijgen dat er een bepaald alarm zomaar af gaat, zodra ik de oven opende. Ik vermoed niet dat het t brandalarm was. Maarja wel gelijk raam/balkon raam open gezet om het te laten luchten en te zorgen dat het alarm weer uit ging. Uiteindelijk toch gegeten, en ik ging rond 21.30 uur mijn bed in.
Nou dames en heren.... ja dat was mijn eerste dag in Canada! Echt ontspannen, is anders!

Deze nacht maar een keer rond 3.30 uur wakker geweest en gelukkig wel weer snel in slaap gekomen, waarna ik tot ongeveer 8 uur lokale tijd geslapen heb. Eerst mijn tas uitgepakt in de hoop mijn paspoort te vinden, maar helaas. Vandaar al snel op weg gegaan om een mobiel nummer te krijgen. Online een beetje rond gezocht wat de goedkoopste mogelijkheden waren. Bij de eerste winkel aangekomen, en gelukkig testen ze daar eerst of het mobiel werkt met de desbetreffende simkaart. En uiteraard kon ik niet bellen of sms'en met de simkaart van de eerste provider.
Na een heel stuk gelopen te hebben, kwam ik aan bij het Eaton Center, een groot winkelcentrum waar ze echt van alles hebben en welke naast de Nederlandse Ambassade zit. Hier heb ik mijn nieuwe Canadese nummer gehaald en ben ik als eerst gaan bellen naar het taxibedrijf, die niets had gevonden. Even later gebeld met de Lost and Found, en wonder boven wonder, hij was gevonden op de luchthaven!!! Er werd aangegeven dat ik hem kon ophalen.
Dus ik heb gelijk een Uber genomen die kant op, en pfffff wat was dat een opluchting om mijn paspoort terug te hebben.
Mijn paspoort is verbonden aan alle visa. EN zonder paspoort kon ik geen lokaal BSN (hier SIN genoemd) aanvragen en dus ook geen bankrekening openen.
Tegen de tijd dat ik klaar was met alles was het alweer rond 17.00 uur. Ik had al een beetje contact gehad met mijn Nederlandse collega die me ook inwerkt en ben rond 18.0 uur even een rondje wezen lopen op het kantoor met haar en vervolgens samen met haar een hapje gegeten in een sportsbar. Een grote hamburger met friet!
De volgende ochtend moest ik om 10 uur beginnen op het werk en was om 8.00 uur al weg gegaan van huis. Want ik wilde zorgen dat ik de SIN had en een lokaal bankrekening. Zo gezegd zo gedaan, in de vroege ochtend alles kunnen regelen en vervolgens naar werk. De eerste dag was vooral veel rondlopen, kennis maken en zien hoe het hier gaat en wie de andere team leaders zijn.
Vanaf dit moment ging het gelukkig allemaal in stuk relaxter vaarwater. In totaal had ik de eerste twee weken trainingen en volgende week zal ik gaan ''co-leaden'', dus dat houd in dat ik eigenlijk samen met een andere teamleader aan het coachen en leiden ben.
In de trainingen heb ik bij veel verschillende teamleaders gezien hoe ze hun team meetings doen, en ook gewoon de normale taken die erbij horen, mee gekregen. Verder ook gevraagd voor tips, wat het eerste is wat ze deden toen ze een eigen team hadden.
Daarbij sollicitatiegesprekken gedaan bij mensen die bij Booking gesolliciteerd hebben. Ook leuk om te zien hoe iedereen zo hun eigen techniek ervoor heeft.
Ik heb al meegekregen dat er 7 mensen die komende maandag aan de training gaan beginnen, in mijn team zullen komen. Wat hier gebruikelijk is, is dat de teamleader hun eerst een telefoontje geeft met een ''welkom'' en kleine introductie en uiteraard of er nog vragen zijn. Dus dit heb ik ook al mogen doen. En het klonken in ieder geval als leuke mensen!
Ik ben ontzettend benieuwd hoe het allemaal zal gaan en vooral komende week met het co-leaden.

Uiteraard buiten het werk om... is de huizenjacht ook in volle gang. De meeste vrije avonden ben ik bezig geweest met zoeken naar een huisje. Ik had na de eerste week de regel voor mijzelf gemaakt: 1 avond NIETS doen en de andere avond op huizenjacht.
Heb al een aantal plekken bekeken, maar de meeste waren toch te prijzig of kwamen niet overeen met wat ik wil. Daarbij was mijn gedachte: Absoluut geen kelder appartement!
Hier heb je namelijk heel veel mogelijkheden om goedkoop ergens een appartement te hebben, alleen dan zit je wel in een kelder met meestal maar hele kleine ramen en soms zelfs geen ramen.

Ik was er voor mijzelf van overtuigd dat dit echt geen optie voor mij zou zijn, echter vooral ook kijkende naar de prijzen en locaties, en de ruimte heb ik toch besloten om me ervoor open te stellen en een paar kelders te bekijken. Afgelopen donderdag heb ik er 1 bekeken waar ik eigenlijk verbazingwekkend enthousiast over was! Daarbij deed hij me ook een beetje denken aan mijn oude huisje in Hilversum, met beetje scheve vloeren!
Erg ruim opgesteld, en alsnog behoorlijk licht en het zag er nog allemaal super nieuw uit. En een grote luxe.... een vaatwasser!!
Voor die heb ik nu sowieso de aanvraag ingestuurd. Hier gaat het heel anders met een huis krijgen. Je moet een soort ''sollicitatie'' doen om een huis te kunnen krijgen en er word vaak gevraagd voor een soort BKR registratie rapport die door de bank gemaakt kan worden. Echter aangezien ik hier nog niet eens 2 weken zit, heb ik die niet, waardoor het lastiger is om kans te maken op ene huis hier. Als alternatief gebruik ik nu mijn bankafschrift om te bewijzen dat ik altijd huur betaald heb ect.
Waarschijnlijk hoor ik bij hun vandaag of dit hem gaat worden en of ze dit willen bevestigen. Dus ik ben super benieuwd! Zou wel heel erg fijn zijn in ieder geval! Al met al dus nu al weer een hoop beleefd en gedaan.

In de afgelopen week ook al lekker met mijn mams en paps wezen video bellen. Tijdens de pauze van mijn werk even gebeld met mijn zus en nichtjes. Vooral Kayleigh vond het maar raar dat het bij mij nog licht was en bij hun al donker! Op die manier wel makkelijker uit te leggen dat ik zo ver weg ben dat er een andere tijd is bij mij. Ookal was dat wel zo een slik momentje, ze vroeg of ik met mijn verjaardag in Nederland was om dat samen met Ryvano te vieren. Maar helaas gaat dat niet.

Wel kan ik melden dat ik bij het feest van Han en Inez zal zijn! :D Dus gelukkig weet ik dat ik veel familie dan weer even zal zien en zal ik vanuit Toronto die kant op komen. De vrijde dagen zijn al vast gelegd, en heb ook daar echt ontzettend veel zin in!

Vandaag en morgen word er ongeveer 10cm sneeuw verwacht en is het nu -13. Dus lekker dik inpakken! Ik ga vanmiddag ook nog bij een ander huisje kijken, dus ik ben erg benieuwd.

Spannende dagen op deze manier. En morgen echt een dagje rust en zo min mogelijk doen.
Ik had gister alvast boodschappen gedaan. De prijzen zijn hier over het algemeen wel een stukje duurder dan in Nederland heb ik al gemerkt. Echter is is natuurlijk zo duur als je het zelf maakt.

Nou dit was dan mijn eerste blog vanuit Canada zelf!

Tot de volgende keer!

Liefs Suzanne