Bergen!!! Even vluchten naar de Canadian Rockies

Hallo lieve mensen!
Ik hoop dat jullie een leuke sinterklaas hebben gehad en dat jullie aan het genieten zijn van de kerstsfeer! Eerlijk gezegd heb ik dit jaar helemaal niet stil gestaan bij sinterklaas (ondanks dat ik wel erg blij werd van de pepernoten in pakketjes die ik ontvangen heb!). Ook heb ik het kerstgevoel totaal niet en heb ik tot nu toe ook geen zin om de boel te versieren. 
Voor mijzelf heb ik het doel gemaakt dat ik dit jaar (dus in de komende paar weken) in ieder geval dagelijks (minimaal 1 per dag gemiddeld). Zodat wat er ook gebeurd, ik het gevoel heb dat ik echt alles in mijn macht heb gedaan. Daarbij is er een mogelijkheid dat ik toch eerder mijn besluit zal maken om eerder terug te komen naar Nederland, ook afhankelijk van een sollicitatie. 
Dan, natuurlijk is het leven met mij, nooit saai..... Vorige week kreeg ik een mailtje van een recruiter, welke een redelijk aanbod deed qua werk. Het werk was aangeboden als iemand die klantcontact heeft en betalingen regelt/ facturen betalen en doorsturen. Met een OK salaris. Zodra ik hierop reageerde, kreeg ik een mailtje met "application link" die ik heb ingevuld en verstuurd. Binnen 2 uur kreeg ik al een reactie dat ze me wilden interviewen en ik zou diezelfde dag om 3 uur gebeld worden. Uiteraard doe ik zo mijn onderzoek en bij de "values" stond er eigenlijk iets super onduidelijk, wat al erg raar was. Vervolgens was het bedrijf nergens te vinden op LinkedIn en ook het contactpersoon was niet te vinden. Om 3 uur bleef het stil, waarop ik zelf na 5 minuten probeerde te bellen. Het telefoonnummer liet enkel de locatie zien en daarna werd de verbinding gelijk verbroken. Wat ook wederom verdacht was. Vervolgens stuurde ik een mailtje, waarop ik binnen 5 minuten gebeld werd door "iemand van HR". Ik kan je eerlijk vertellen, als dat een sollicitatiegesprek moest voorstellen...... dan wil ik niet weten wat voor types er voor dat bedrijf werken... Letterlijk maar 2 vragen, en ik kreeg zelfs de kans niet om zelf een vraag te stellen.... Een telefoon interview van maar liefst 4 minuten en 5 seconden! 
En weer binnen 1 uur een mailtje met: De interview was succesvol! Hier is de employment letter, met daarbij redelijk standaard gegevens die gevraagd werden (void cheque voor betalingen/kopie van ID waarbij BSN en geboortedatum niet zichtbaar dienen te zijn). Daarbij een ander mailtje met dat ze Telegram gebruiken voor communicatie. Op de vraag van sponsoren, kwam er: er is een 2 weken proeftijd en als de proeftijd succesvol is, kunnen we dit aanbieden. 
Doordat ik al zo een onderbuik gevoel had, was ik niet eens blij met het aanbod van werk. Ik dacht nog: Moet ik niet blijer zijn dat ik een baan aangeboden heb gekregen die me mogelijk ook zal sponsoren? 
Wegens mijn onderbuik gevoel stuurde ik wat gegevens door naar oud collega's. Hier betrapte we het "bedrijf" erop, dat ze spellingsfouten hadden staan op de website. Het adres was geen match met het bedrijfsnaam, en blijkbaar was het domeinnaam geregistreerd via een website welke vaak gebruikt wordt voor SCAM. Daarbij is het een populaire nieuwe manier van scammen om iemand "aan te nemen voor werk", welke dan gevraagd wordt om betalingen te ontvangen en verzenden via persoonlijk bank account. Deze betalingen blijken daarna fraude te zijn, waardoor de bank alle bank accounts van dat persoon blokkeert en diegene de dupe is. Ondanks dat ik het niet zeker weet, heb ik een zwaar groot vermoeden dat het hierbij ook het geval is. Uiteindelijk heb ik online 2 rapporten gemaakt met mijn observaties, en heb ik verder geen berichten meer verzonden. 
Bij zoiets als dit, ben ik gewoonweg ontzettend blij dat ik op details let, ik op mijn onderbuikgevoel vertrouw. En mijn onderzoek naar het bedrijf doe. Ik wil tenslotte goed voorbereid zijn op een sollicitatie gesprek. 
Ergens maakt dit me natuurlijk ook wel boos. Want het geeft dat stukje hoop, dat ik een baan heb gevonden. Tegelijkertijd ben ik gewoonweg heel erg blij dat ik de alarmsignalen zag en dat mijn onderbuikgevoel bevestigd werd. Nu hoop ik vooral dat mijn rapporten hierover, mensen kan beschermen in de toekomst. Want wanneer mensen niet weten van het bestaan van dit soort scams, is het makkelijker om ervoor te vallen. 

Uiteindelijk is het nu alweer meer dan een week later en was ik vergeten dit te posten. Maar nee mensen, dit is niet het einde van deze blog. Dus ga maar weer even een toilet pauze nemen, even wat te drinken pakken, zodat je gezellig de rest op jullie gemak kunnen verder lezen! Haha
--------------
Hallo luitjes!

Hier weer even een update van mij. Wegens dat het tot op heden nog niet gelukt is om een baan te vinden, en ik het mezelf nooit zou vergeven als ik niet in Banff (bij Calgary) geweest ben, heb ik afgelopen een vlucht geboekt en ben ik hier naartoe vertrokken afgelopen maandag.  Ik verblijf in een klein dorpje "dead man's flat" genaamd. Ja, niet echt een aantrekkelijke naam haha, blijkbaar had een man waanbeelden dat zijn oudere broer hem wilde vermoorden met onzIchtbare gereedschappen. En aan de hand daarvan heeft hij zijn broer met een bijl vermoord. Ze dachten dat de naam veranderen, meer toeristen zou trekken. Doordat dat niet gelukt was hadden ze geprobeerd de naam weer te veranderen, echter door de historie was dat niet akkoord gegaan. 
Het was heel apart om in een druk vliegtuig te zitten deze kant op. Gelukkig reis ik alleen (dus genoeg social distancing haha), en heb ik een appartementje gehuurd. Ik heb enkel handbagage mee en een auto gehuurd. 
Omdat ik in juli naar Costa rica zou gaan (of San Fransisco :')) had ik nog een tegoed van mijn vliegticket. Ja dat was een verhaal apart. Ter info: San Jose is een luchthaven in Calafornia, EN Costa Rica. Dus als je er ooit heen wilt vliegen, zorg dat je de juiste luchthaven boekt hahaha. Uiteindelijk heb ik dus mijn vlucht omgezet naar Calgary en ben ik daar veilig aangekomen. Ik kon snel de auto ophalen en heb toen al een beetje rond getourd voordat ik bij het appartement aan kwam. Gelijk boodschappen gedaan voor de hele week, zodat ik ook daarmee goed zat en naar mijn eigen idee, niet meer een stad of dorp of winkel in zou hoeven. Rond 16 uur was ik ingecheckt en kon ik even onderuit liggen.
Die avond ben ik gewoon thuis gebleven en heb ik mijn laptop op de tv aangesloten zodat ik videoland kan kijken via VPN verbinding. Haha. De eerste dag ben ik vooral in de omgeving gebleven van het appartementje zelf. Dat begon met een mooie wandeling aan het water, wat echt heeeeel mooi was. En ook onverwacht! Ik liep in eerste instantie over de weg om gewoonweg het dorpje te verkennen. Toen zag ik een klein weggetje richting het water met bebossing. Onderweg dat ik liep was het uiteraard genieten. Bergen om me heen, sneeuw, niet al te koud (rond de 0 graden), en een rivier. Echt alsof het een sprookje was! Onderweg kwam ik opeens een hangende schommelbank tegen! Dit was echt zo een romantisch stukje en heb daar heerlijk op geschommeld en genoten. Er hing een briefje bij met "deel deze locatie aub niet". Dus de precieze locatie zal ik lekker niet zeggen haha! Ik heb er zelf een briefje achtergelaten met een 'dankjewel'. Vervolgens heb ik de auto gepakt naar een lookout point die 5 minuutjes rijden was. Let op... 5 minuten in de zomer is niet 5 minuten in de winter. Want met de gladheid is het belangrijk voorzichtig te doen uiteraard en wat langzamer te rijden. 

Hier vanaf de parkeerplek heb ik een stuk gewandeld bergje op, door de sneeuw waar best mooi uitzicht was. Toch voelde ik me niet helemaal fijn, aangezien mijn mams me al had gewaarschuwd voor wilde dieren, en ik daar ook een bord had zien staan dat er beren in die omgeving zitten. En ik had op dat moment nog geen ''Bear spray'' zodat ik me mogelijk kon beschermen indien ik in nood zou zijn. Ik heb dus niet al te lang en ver gewandeld en had mijn muziek luid aangezet zodat dieren me zouden horen en niet in de buurt zouden komen. 
Het moment dat ik zeker wist dat ik terug moest lopen was..... toen mijn rits kapot ging van mijn jas...... En tja, in de bergen, met wind en sneeuw is het niet echt warm, dus zonder jas door was ook geen optie. 
Gelukkig was het nog redelijk op tijd zodat ik een dichtstbijzijnde dorp in kon gaan om te zoeken voor een nieuwe jas.  Als eerst ging ik de eerste beste winkel in (want ik wilde gewoon snel en kort in het dorpje zijn). Ik had daar een jas gepast die zag er erg leuk uit, maar ook bij die was de rits alleen al bij het aantrekken een drama. Vervolgens keek ik op het prijskaartje, 1039 Dollar!! Exclusief belasting! Verwachten ze serieus dat ik 1: Zo veel geld voor een jas zou uitgeven en 2. Zo veel zou uitgeven aan een jas waarbij de rits niet eens normaal en goed werkt?
Niet dus, toen heb ik even snel op mobiel gekeken en vond ik een andere winkel die volgens de prijzen online wat meer betaalbare jassen had. Ondanks dat een goede winterjas die tegen -20 graden kan nou eenmaal niet goedkoop is.  (En aangezien die van 80 CAD binnen 1 jaar al kapot was gegaan) Dus uiteindelijk een paar jassen gepast en een mooie nieuwe uitgekozen en gekocht. Oh en daarbij een scherp mesje, zodat ik beter kon koken in het appartement. Er waren wel messen, maar niet zo een klein scherp mesje die ik altijd gebruik voor groente enzo. En vervolgens terug gegaan naar het appartement, gekookt en gegeten, want ja, je moet eten ook eten en niet alleen koken. LOL. 
Daarna heerlijk in slaap gevallen en lekker geslapen. 
De volgende dag was mijn doel om lekker naar wat mooie parken te gaan. Doordat ik toch constant allemaal waarschuwingen voor beren zag, had ik toch maar besloten om ''bear spray'' te kopen. Vooral omdat overal wordt aangeraden om in groepen te lopen en lawaai te maken/ luid te praten, en ik alleen op reis ben, wilde ik toch iets extra doen voor mijn eigen veiligheid. 
Zodra ik dt gekocht had vertrok ik richting ''lake louise''. Dit is ongeveer een uur rijden van de plek waar ik verbleef. Echter een meer was het niet, ant het was compleet bevroren.  Hier heb ik mijn auto geparkeerd en ben ik een stuk de berg op gelopen naar een heel mooi uitkijk punt over het hele meer vanaf bove. Het was een redelijke klim. Het was me wel gelijk weer duidelijk dat op besneeuwde paden lopen zwaarder is dan wanneer er geen sneeuw ligt. Je moet ook gewoon oppassen omdat er regelmatig onder he sneeuw ijs ligt. Vervolgens ging ik naar een paar plekken die een vriendin van me had aangeraden. Ik kan jullie eerlijk zeggen dat haar foto's jaren geleden, gezorgd had dat ik uberhaupt naar Canada wilde gaan en dus eigenlijk zit ik hier mede dankzij haar verhalen. Ze had het over een koffie winkel in Banff zelf en verder raadde ze ''Two Lake Jack'' aan en ''Lake minnewaka'', die beiden dichtbij Banff waren. Dus als eerst reed ik naar Two Jack Lake, waar echt een behoorlijk koude wind stond. Er waren meerdere mensen op het meer aan het schaatsen en ik ben heerlijk gecontroleerd onderuit gegaan door de gladheid op het pad. haha, gelukkig geen blauwe billen aan over gehouden. Wel weer een reminder natuurlijk dat er veel ijs onder sneeuw ligt en dus voorzichtig moet lopen. Hier en bij Lake Minnewaka ben ik maar heel even kort geweest en vooral om foto's te maken. Vervolgens reed ik terug over de weg en zag ik nog een weg naar ''Johnson lake.'' waar ik naartoe gereden was. 
Hier heb ik heerlijk een mooie ronde om het meer heen gelopen. Wederom vele bordjes met dat het ''Beer gebied'' was. Aan de andere kant van het meer waar nog een wandelpad was, stond een bord dat het gesloten gebied is vanaf 1 december to geen idee meer, vanwege de wilde dieren die daar dan rusten. 
Het grappige was wel, dat de temperatuur eigenlijk behoorlijk ''warm'' was met 0 graden. IHet lijkt erop dat mijn lichaam al redelijk gewend is aan de kou and handschoenen heb ik tot nu toe amper heir nodig gehad. Dit is eigenlijk enkel slim wanneer er wind staat. 
Maar in ieder geval dus een heerlijke wandeling gemaakt en geen dieren gezien, oke... op een eekhoorn na dan! 
Vervolgens besloot ik in de auto even iets te eten en rustig aan te doen, want rond zonsondergang komen er hertjes en de elk/Wapiti tevoorschijn. Dus zodra ik ging rijden was er zowaar een hele groep naast de weg! Waarbij enkele zeg maar met de hoorns tegen elkaar aan het gaan waren. Zo tof om te zien.Vervolgens ben ik weet erug gereden en was ik live gegaan via facebook, in de hoop dat ze er nog waren op de terugweg. Het eige nadeel was dat het al een stuk donkerder was, dus ze waren slechter zichtbaar. 
Toch waren ze er nog en heb ik dat dus ook kunnen delen! 
Daar vandaan ben ik rustig aan terug gereden naar het apartement en lekker thuis gezeten de rest van de avond. Oh nee wacht! Tussen de wandeling bij Joshnson Lake en de Wapiti tour, ben ik eerst nog naar ''Tunnel Mountain'' gereden. Hier waren een aantal uitkijk punten achter elkaar waar ik ook gewandeld had. En ik stapte toen de auto in toen de zon onder begon te gaan. 

Oke... en dan de volgende dag... Hou je schrap, want dit was me een avontuur, ik ben blij dat alles goed gegaan was! 
Omdat ik al zoveel gewandeld had de afgelopen dagen was ik deze dag van plan om heerlijk een ''auto rij'' dagje te hebben en rustig aan te doen. Ik zag de ''Three sisters Parkway'' welke 10 minuten rijden bij mij vandaan was, en dat ik daar een ronde kon rijden door de bergen, wat me een top plan leek. 
Ik was even uitgestapt en had mijn mobiel laten vallen. Het scherm had al een paar barstjes maar deed het tot die tijd nog gewoon. Echter nu, geeft het scherm fel licht en kan ik niets zien of lezen. Uiteraarde baalde k el even want dat betekend dat k een nieuwe mobiel moet gaan halen. Echter gaf het me de kans om wel echt van de natuur te genieten, zonder foto's te maken. Ik hoor je denken, ''is dat het avontuur?'' Nou, ik zeg je.... NEE! 
Ik reed rustig door op de weg en heel langzaam maar zeker, werd de weg slechter en slechter. En hiermee bedoel ik meer sneeuw, en minder sneeuw weg geschoven of gestrooid met zout en grind. Gelukkig kon mijn telefoon aangesloten op de auto wel the GPS laten zien, dus ik zag dat ik halverwege was, en daardoor besloot ik door te rijden. Want ja, ik was toch al over de helft. Het begon steeds heftiger te sneeuwen, de weg was spek glad, want onder de sneeuw was ijs. En er waren maar enkele auto's die er gereden hadden, waardoor ik echt moest zorgen dat ik in de band spooren van voorgaande auto's reed. 
Vervolgens staat er een groot bord met oranje vlaggetjes ''Avalanche zone, DONT STOP, KEEP DRIVING'' Ik heb meerdere keren gedacht om terug te keren. Echter de realiteit was: Als ik om zou keren en door nieuw sneeuw zou moeten rijden, ik dan juist vast kom te zitten. En dat is precies wat ik NIET wilde!  
Ik ben niet snel bang en heb een hoop lef, maar ik kan jullie eerlijk zeggen dat ik letterlijk doodsbang was. Vooral in combinatie met mijn mobiel die niet meer werkte. Aangezien dat betekende, dat als er iets gebeurd, ik niemand kon bereiken. 
Vervolgens kwam ik op een plek terecht en dit was NOG ENGER!  
Want...... een tijdje geleden heb ik letterlijk over PRECIES DIE PLEK gedroomd. En in die droom, ging ik de heuvel op, en was er na de heuvel/weg een grote afgrond waar ik in vloog. 
Mijn Spieren stonden stijf van de spanning en ik ging nog langzamer rijden. wel genoeg snelheid zodat ik niet vast zou komen te zitten. Toen kwam het moment dat ik mezelf een ''Peptalk'' gaf. Letterlijk mijzelf moed in praten. 
Suzanne, JIJ KAN DIT, Rustig aan! Neem de tijd, Het is oké, Blijf ademen.... Je kan dit, Het komt goed, je bent al over de helft. 
Vooral dat ''blijf ademen'' moest ik even horen, want ik hield letterlijk mijn adem in van de spanning. Langzamerhand werd het weer alweer een beetje beter en zag ik regelmatig auto's geparkeerd staan aan de rand. Dit waren allemaal grote trucks/ 4-wheel drives met grote banden. En dus niets in vergelijking met mijn kleine Kia. Dit gaf me ergens wel een rus want mocht ik vast komen te zitten, zal er in ieder geval uiteindelijk iemand diezelfde dag nog langskomen die me zou kunnen redden. Apart hoeveel gedachten er door me heen zijn gegaan gedurende die rit. Uiteindelijk denk ik dat ik door wel 5 verschillende ''avalanche zones'' gereden had. Met andere woorden, gebieden met Lawinegevaar. Ik denk dat ik ergens nog van geluk kon spreken dat er nog niet een dikke laag sneeuw op de berg zelf lag en de sneeuw erg droge sneeuw was.
Na mijn eigen ''pep talk'' bleef ik rustig (gespannen) en heel geconcentreerd verder rijden en merkte dat de weg opeens een stuk beter begaanbaar was. Wel nog steeds alleen maar sneeuw en compleet wit, echter het voelde dat er nu meer grip was/ 
TOen zag ik opeens oranje knipperlichten in de verte. EEN SNEEUWSCHUIVER!!! YES!  Deze zorgde er dus voor dat de weg beter begaanbaar was! YES!! Ik ben door het ergste en engste en moeilijkste stuk! Ik heb het overleefd!  Maar... rustig aan.... Want ik ben er nog niet. 
In eerste instantie dacht ik: Weet je.j ik ga gewoon achter de schuiver blijven rijden. Echter.... ik reed de hele tijd ongeveer 30, en de sneeuwschuiver (ik overdrijf niet) reed 5 km per uur. Dus na een korte rust pauze, achter de schuiver, heb ik toch besloten er voorbij te gaan. Wederom de gedacht: Mocht er nu nog iets gebeuren zal die sneeuwschuiver me sowieso vinden. 
Rustig ben ik voorbij de sneeuwschuiver gegaan en ben ik verder gereden, waarbij de weg steeds beter werd, met nu vaker op plekken zout en grind. Ondanks dat er nog steeds echt veel sneeuw lag en het dus nog steeds erg glad was. Dat was wel iets wat ik bleef herhalen: je bent er nog niet, je bent er bijna, maar het is hier nog heel glad dus wordt niet overmoedig en blijf rustig rijden! 
En toen......... na nog een aantal km gereden te hebben, was de weg opeens geheel sneeuwvrij!! EINDELIJK! GERED! IK LEEF NOG! YES!
Het was nog ongeveer 45 minuten rijden op een goede weg om terug thuis te komen. Niet veel later zie ik opeens beweging aan de linkerkant van de weg, waardoor ik automatisch mijn gas al in houd. En toen zag ik zowaar een wolf de weg over steken en in de bosjes gaan zitten. Toen baalde ik wel dat mijn camera/mobiel het niet meer deed, maar ja, ik zag het als een cadeautje!
Dat ik even een bevestiging heb gekregen: Suus, je hebt het goed gedaan met rijden! Je bent veilig! Nu verdien jij een cadeautje in de vorm van een wilde wolf zien! 
Thuis aangekomen eerst even op internet gekeken voor een plek waar ik een nieuwe mobiel kon kopen, en daarvoor moest ik nog een uur rijden. 
Ik wilde wel zo snel mogelijk weer bereikbaar zijn, en mobiel hebben vooral mocht er een noodgeval zijn. Dus nog een stuk gereden naar Calgary en daar een nieuw mobiel gekocht en daarna terug naar huis en een hapje eten. Daarbij vroeg naar bed want ik was compleet uitgeput! 
De volgende dag (gisteren) ben ik in de ochtend thuis geweest en gewerkt aan mijn studie. Want ondanks dat ik op vakantie ben, moet huiswerk wel gewoon gedaan worden. 
Rond het middaguur ben ik de deur weer uit gegaan en ging ik naar de Kananaskis valley, wat ook een gedeelte was dat ik de dag daarvoor had gereden, maar waar de weg nog helemaal perfect was. Er waren hier een hoop mooie plekjes waar ik had willen stoppen en foto's maken, echter door alles wat er die dag gebeurd was, wilde ik gewoon thuis zijn en kon ik toch geen foto's maken. 
Dus gisteren daar naartoe gegaan. En die dag was er een ''sterke wind waarschuwing'' op een gedeelte van de weg Dus was weer redelijk geconcentreerd rijden met echt beide handen stevig aan het stuur tegen de wind in sturen. Het mooie is dat tussen bergen in er erg weinig wind is, en daardoor was het erg goed te doen. 
Ik ben hier op een aantal verschillende plekken even wezen stoppen, uitgestapt, wandelingetjes gemaakt. Sowieso de wandelingen die ik maakte die dag waren niet langer dan 20 minuten en redelijk dichtbij de auto gebleven en niet te diep de bebossing in. 
Op een gegeven moment ging ik naar ''Kings Creek'' wat zegmaar een laatste plekje was voordat de rest van die weg afgesloten was voor de winter. Er stond daar een rijtje met auto's, wat dus aangaf dat daar een mooie wandeling was en dat ik er niet alleen zou zijn. Ik moest echt ontzettend nodig plassen, en er was daar redelijk dichtbij een wc gebouwtje. Zeg 250 meter bij de grote weg/auto vandaan. Dus ik naar het gebouwtje lopen en de deuren proberen te openen. Maar helaas waren de deuren op slot, ondanks dat er een bord hing met ''toilet open''. Dus ik besloot dan maar even achter het gebouwtje snel te plassen. 
Man wat was dat een opluchting, nu kon ik met een gerust hart de wandeling maken.....
Ik doe mijn broek weer omhoog en dicht en loop het hoekje om van het WC gebouwtje en zo een 25 meter voor me loopt een wolf..... 
In eerste instantie deed ik uiteraard gelijk weer een stap naar achter, waarbij ik de wolf wel nog kon zien, maar zolang hij mij niet ziet is het goed. De wolf liep richting de weg waar mijn auto stond. Dus nu terug gaan naar de auto is gewoonweg geen optie. Snel haalde ik mijn mobiel tevoorschijn toen ik het gevoel had dat ik veilig was. De wolf had me gelukkig niet gezien en ik heb hem wel op camera! En toen was het een dubbio..... Ga ik terug naar de auto, of toch een stukje de andere kant op lopen om er zeker van te zijn dat de wolf weg was. Op dat moment dacht ik ook aan dat Wolven vaak in een pack lopen, dus dat er vaak meer zijn. Ik zag geen andere wolf er achteraan of dichtbij. Dus ik heb een paar minuten gelopen in de valley zelf, en toen behoorlijk snel terug de auto op gezocht. 
Wat een avontuur weer! Op de terugweg verder nog een paar keer foto pauzes gemaakt en een koffie gehaald bij een tankstation. Hier vond ik nog een grote pootafdruk in het ijs, vlakbij waar mijn auto geparkeerd stond. Phoe hee wat een hoop dieren en wat tof! Ook nog een paar hertjes gezien en de rest van de avond weer lekker onderuit thuis op bed. 

En dan komen we aan bij vandaag. Ik was geïnformeerd dat ook de Icefield Parkway erg mooi zou zijn, dus dat was mijn plan. Met daarbij doorrijden naar Jasper National park, wat in totaal een 4 uur durende rit zou zijn. Om 7 uur was ik wakker en om 7.40 uur zat ik in de auto. Een groot gedeelte van de weg gehad en toen kwam ik aan bij de entree van de Icefield Parkway. Ik merkte al heel snel dat die oprit alleen al erg veel sneeuw had. Vervolgens stond er een groot waarschuwingsbord met de informatie dat de weg in winters niet schoon gehouden wordt en dat de weg ''erg slecht;'' was, nog net niet op het stukje ''gesloten'', Op dat moment twijfelde ik geen moment, IK GA TERUG! want uiteraard ga ik mijzelf dat niet weer aan doen. Ik ben optimistisch, tegelijkertijd weet ik ook heel goed wat ik wel en niet wil. En een herhaling van die paar dagen ervoor: NO WAY!! Nog geen minuut later komt er een update op mijn mobiel met ''sneeuw storm'' precies voor die weg. Met andere woorden, een hele goede beslissing gemaakt om daar niet in te gaan. 
Ik liet mijn GPS zoeken naar Look-Out points, en er was er eentje op 11 minuten rijden. Dus uiteraard daar naartoe gereden Het was nu rond zonsopgang en waar ik was, begon het heel mooi op te klaren. Eerst de pas op en daarna boven op een berg bij de viewpoint uitgestapt om foto's te maken. Ik liep een klein stukje door, en daar stond opeens een hele groep berggeiten!
Uiteraard weer kicken om die dieren te zien! Wat een geluk! 
Daarna ben ik weer de berg af gegaan, en ben ik anff ingereden, waar ik een kopje koffie haalde en vervolgens door reed naar weer een viewpoint.  Dit was aan de rivier heer dichtbij Banff zelf, en dit was gewoonweg genieten. De zon straalde, de lucht was heel helder blauw, besneeuwde bergen, Rotsen, een snelstromende rivier waar er gedeeltes water was bevroren terwijl er tegelijkertijd alsnog veel water langs aan het stromen was. Het deed me een heel klein beetje denken aan Niagara, echter het was niet echt een waterval en het was meer de snelle stroming. Hier heb ik een mooie ronde gelopen en zag ik opeens een grote groep Wapiti's. 
Het was echt heel interessant om te zien. Je kon een mannetje met grote horens achteraan zien staan die vaak om zich heen keek en de boel in de gaten hield. En er was een kleinere jongere aan de voorkant van de groep. Terwijl iedereen aan het wachten was op het grote veld ging de jongere het bos in. Het was echt heel duidelijk dat die moest controleren of de kust veilig was. De hele groep stond echt helemaal til. Op een gegeven moment begon eentje uit de groep wat geluid te maken wat ik kan omschrijven als een soort hoog ''gepiep''. Wat een soort vraag was naar de elk die de bosjes in was gegaan, ter bevestiging of de kust veilig was. Dit gebeurde zo een twee keer, en vervolgense kan je er een in de verte een soort hoorn geluid maken. Ik zit het hier nu hardop te doen, denkend dat jullie het kunnen horen hahaha. 
Ik heb er een filmpje van gemaakt en die zojuist ge-upload, zodat jullie het zelf kunnen horen en zien :D. Link: https://youtu.be/xSwY8k0RC6o  
En vervolgens begon de groep een voor een ook het bos in te lopen. Met gepaste 2 meter of meer afstand, zelfs die dieren luisteren naar Corona haha. 
Ook weer super interessant om mee te maken en te zien. 

Vervolgens ben ik langzaamaan weer rustig terug gelopen richting de auto en van daar gereden naar de ''marsh loop'' Een ander gedeelte met mooie uitzichten en een ronde die je kon lopen. Het rook hier erg naar sulphur en er waren dan ook verschillende gedeeltes die totaal niet bevroren waren. Blijkbaar zitten er hot springs/ warmwaterbronnen in de berg zelf, en die waters lopen uit naar die plek. Er stonden meerdere borden van ''warm water planten''. Heel apart, want ik had geen idee dat dit soort natuurlijke waterbronnen ook in Canada te vinden waren. Hier heb ik een kleine ronde gelopen en besloot ik nog een stuk richting het dorp zelf te lopen. En wederom zag ik de Elk! Het was weer een grote groep. Deze waren echt zo rustig en echt mega dichtbij! Ik ben er rustig voorbij gelopen en terug naar de auto gegaan. 
Daarna naar een een top van de berg gegaan waar ik eerder deze week ook al was, in de hoop dat het uitzicht nu mooier was. Maar het begon alweer wat meer bewolkt te worden, dus helaas was net niet mooier dan de vorige keer. Echter heb ik nu wel een stuk verder gelopen en echt heel erg genoten van de bergen om me heen. Man wat zijn bergen toch fantastisch!

Ik ben nu alweer een paar uur bezig geweest met dit allemaal te typen (en het filmpje te maken), dus het is zo langzamerhand tijd dat ik mijn oogjes ga sluiten en lekker ga slapen. 

Tot de volgende keer maar weer!!

Liefs Suzanne