weer een maand voorbij... de tijd vliegt!

Zo, wat gaat de tijd toch ontzettend snel!
Het moment met de ontmoeting met zijn moeder was eindelijk aangebroken. In de tijd dat zijn moeder en zusje hier waren, had ik een ander kamertje in het appartement gehuurd en sliep ik hier.
Ik zat nog in Safaga, een uur bij hrghada vandaan, ik was meestal rond 20.00 uur klaar en dat betekende dat ik pas om 21.00 uur in Hurghada was.
De donderdag dat ik hier had geschreven was ik dus vrij en toen ben ik samen met nabil naar het busstation gegaan om zijn moeder en zusje op te halen.
Natuurlijk erg spannend. Daarbij was het redelijk lastig dat ik geen arabsich kon, dus eigenlijk het meeste met handen en voeten proberen duidelijk te maken.
Zijn moeder is een vrouw die graag alle touwtjes i handen heeft, veel de kart uit de boom kijkt en dan komt ze uit haar schulp. een echt moederpersoon die haar kinderen niets wil laten doen, en dus al het eten klaar maakt, schoonmaakt enz. enz. enz. Ja dat is weer eens iets anders. In het begin was ze redelijk afstandelijk, en begon ze over dat ik de kinderen mee kan nemen. nabil als tolk vertaalde dat en ik reageerd erop met het verhaal van de vermist kers special.... 5 vrouwen die hun kinderen niet meer kunnen zien vanwege de egyptische man, met daarbij een verslaggever die naar de cel is gegaan omdat hij alleen maar op onderzoek uit ging. Ze was verbaasd maar toch ook gelijk gerustgesteld, want ja het is neit alleen zo dat ik zijn kinderen kan wegnemen, hij kan dat ook bij mij. het is van 2 kanten! en dat geldt natuurlijk voor heel veel van de angsten. Het is een blijft een andere cultuur en een ander land waar ik in zit.
Aangezien ik elke keer tot redelijk laat moest werken heb ik niet erg veel tijd doorgebracht met zijn moeder en zusje, maar toch ben ik er elke avond geweest en heb ik vooral de moeder een beetje beter leren kennen.
Ze gingen zaterdag middag al weg, vrijdagavond waren we nog in het dorp wezen lopen en hebben we bij een cafe wat gedronken.
De volgende ochtend ging ik nog even langs op afscheid te nemen, aangezien ik neit zeker wist of ik daadwerkelijk afscheid kon nemen op het busstation.
Nabil en zn zusje sliepen nog, maar hun moeder was wakker. ze gaf me gelijk wat te drinken en nog wat snoepjes die ze had. ze gaf me een knuffel en zei in het arabsch dat ik goed op nabil moest passen. ja ik weet het, ik kan geen arabisch, maar haar ogen handen voeten en manier van praaten maakte voor mij duidelijk wat ze bedoelde.
Eigenlijk best appart. De egyptenaren die in de steden wonen waar amper ene toerist te zien is, hebben echt een ontzettend slecht beeld van de westerse vrouwen: ze brengt alleen maar geld mee, wilt alleen maar ''fun'' geen sireus leven, loopt alleen in korte rokjes en kleding waarvan je het hele lichaam kan zien, tonen geen respect, enz.
Daarbij hebben wij natuurlijk de verhalen over de egyptenaren: ze willen alleen sex, ze willen alleen geld, ze gebruiken de vrouwen, ze willen alleen een visum enz. enz. enz.
Maarja het was wel leuk om te zien dat de moeder in het begin heel afstandelijk was, en aan het einde voordat ze weg ging me ene knuffel gaf. dat gaf toch wel een erg prettig idee!

Ook was ik vanaf het begin dat ik in Safaga zat al aan het proberen bij Thomas Cook om een hotelpakket te krijgen, meer in hurghada zelf zodat het behoorlijk zou schelen in taxikosten en tijd.
Die dag kreeg ik te horen dat hij liever neit wilde dat ik zou wisselen van hotelpakkket. dus dat was ontzettend balen.
Even later had ik aan de anderenederlander van ons team gevraagd of hij misschien wilde wisselen, hij had er geen probleem mee en daardoor zijn we samen naar de manager toe gegaan en hebben het toen zo gevraagd. Gelukkig stemde hij dit keer in mee om mij om te wisselen.
Dit deed me natuurlijk erg goed. vanaf de 17e mei zouden we dan omwisselen. tot die tijd moest ik het nog even doen met het oude hotelpakket. Dat moest dan maar. op mijn verjaardag en de avond ervoor wa sik wel gewoon in t appartementje om te slapen, maar ik verbleef dus regelmatig alleen in safaga en zag ik nabil voor ene paar dagen niet.
Mijn verjaardag was ook wel heel appart. Midden in de nacht had ik al smsjes ontvangen van mijn broer en zn vriend en van mijn ouders, om me te feliciteren. Daarna de rest van de dag, niet veel mensen wisten dat ik jarig was, maar toch wel een paar. echt vieren had ik niet gedaan, helemaal geen behoefte aan. toen de werkdag om was ging ik met een heel dubbel gevoel terug naarhet appartementje waar nabil op me wachte. ik mste mijn familie ontzettend, gewoon de croissantjes in de ochtend, en gewoon echt de familie, de mensen waarvan ik hou niet in de buurt. alleen nabil. Ik heb dan ook nog met mijn zus aan de telefoon gezeten en daarna ook nog de rest van de familie gesproken. Het was erg dubbel, maar ik was wel onwijs blij toen ik de stem van mijn zus hoorde, was ik erg blij. Het deed me echt onwijs goed om even gezellig bij te kletsen met haar!
Even later dus ook nog gesproken met de rest van de familie, ja ik heb echt hele lieve ouders en een lieve broer en zus! Ik ben blij dat ik hun heb!!
Nouja na het werk kwam ik thuis in t appartementje en het stond vol met kaarsen.
een rustig muziekje op, ene grote taart met kaarsjes en natuurlijk mijn geliefde Nabil.
Hij kwam naar me toe en gaf me gelijk een bos bloemen, daarna gaf hij nog een ander cadeaustje, twee hele lekkere geurtjes. Toen vroeg hij me om even te gaan staan. hij ging op zijn knie zitten en pakte mijn hand... toen vroeg hij me ten huwelijk!!! EIN-DE-LIJK!!!! natuurlijk was mijn antwoord gelijk ja! tranen van vreugde rolden ove rmijn wangen, hij had me al redelijk vaak gevraagd, maar op een manier dat we over straat liepen en dan vragen, nou sorry hoor, dat wil ik niet! ik wil wel iets bijzonders hebben als ik ten huwelijk gevraagd wordt! En nu eindelijkwas het zo ver.
Nouja nu dus goed aan het verdiepen in de rechten, wetten voor als we het ''jawoord'' zouden gaan zeggen.
Als we in egypte trouwen heb ik al gehoord dat het ene heel smerig klein kantoortje is. Het liefste wil ik in Nederland trouwen en om dat te kunnen hebben we meer dan 3 maanden nodig om het echt te kunnen, vanwege papieren die geregeld moeten worden. Hoe dan ook is het niet makkelijk! In ieder geval ben ik niet zo een iemand die blind in een huwelijk stapt, we zulen ook nog een advocaat nemen voor de onbekende maar toch belangrijke wetten. Verder ben ik ook het boek: grenzeloze liefde, van hanneke rozema aan het lezen. Pff heftig boek, neit het leukste, maar wel goed om je dingen te realiseren. sowieso heb ik het bekende boek fatwa al gelezen, en ja na 12 dagen blind in een huewlijk stappen, dat is ook niet echt slim! hihi
maarja, dat was dus 11 mei!
daarna de 17e was het precies 2 jaar geleden dat we elkaar ontmoet hadden, we hebben eigebnlijk helemaal niets speciaals gedaan. alleen een beetje tv gekeken enzo.
gelukkig was ik toen ook omgewisseld van hotelpakket en kon ik elke nacht thuis slapen.
in het begin was het wel even rommelen, want opeens zaten Nabil en ik weer op elkaars lip. ja zelfs tot vorige week waren we nog moeilijk aan het doen voor de kleinste dingen. ik had al eens gezegd, ik maakte van een mug een olifant, want ik wilde niet dat die ene mug een zwerm muggen zou worden.
Maar gelukkig is de rust nu weer weder gekeerd.
anderhalve week geleden kreeg ik op donderdagavond opeens een telefoontje van een oud collega van me die nu bij sunweb werkt, er was een mogelijkheid dat er een plaats vrij zou komen. Die zaterdag kreeg ik het besloten telefootnje, ja we hebben je nodig! gelijk heb ik thomas cook gebeld en uiteindelijk heb ik geregeld dat ik 5 juni voor de laatste dag zou werken bij thomas cook en dan op de 7e zou beginnen voor sunweb! hierbij krijg ik een internationaal contract, in plaats van het (slechte) lokale contract van Thommas Cook. dus ik ben nu veel beter af, daarbij heb ik weer een auto. Toch krijg ik een stuk meer hotels, maar over het algemeen ziet het er beter voor me uit dan wat ik had. Ook de collega's waarmee ik samen werk ken ik al en dat zorgt voor een extra vertrouwd gevoel. Gisteren had ik mijn eerste dag gehad. Alleen bezoektijden. Ik voel me er in iedergeval wel blij mee!
Nouja jullie zien wel dat ik neit stil zit in het verre egypte. elke keer komt er wel weer iets dat me bezig houdt, maar gelukkig nu wle op een positieve manier!
Verder gaat het dus heel goed me en voel ik me behoorlijk thuis hier.
Ik hoop dat het daar in het koude nederland ook nog een beetje te doen is!
haha
groetjes Suzanne