Terug in Hobart & 10 dagen Mediteren

Een hele goeden morgen, middag of avond!

Het is weer eens zover om iets te schrijven. Het is nu 3 februari en helaas was mijn laatste werkdag als dozen maker op de 31e januari. Nu ben ik voor de verandering verhuist naar Hobart, de plek waar ik 1 nachtje geslapen had. Nou ja gekker kon het niet worden, ik was bezig met mijn bed op maken en opeens komen er 2 meiden binnen: Sara & Alini! Ik woonde met hun in het vorige hostel en heb met hun gewerkt in de fabriek. Ik wist dat ze naar Hobart zouden gaan, maar ik had niet verwacht hun tegen te komen in hetzelfde hostel, laat staan dezelfde kamer! Ze zeiden dat Kai en Jo beneden zaten, twee jongens ook van het hostel & werk. Dus ik ging naar beneden: Ach jongens, kunnen jullie me nu al niet meer missen?? haha lachen erg grappig. Maar natuurlijk blijft het hier niet bij, even later kwamen Kai(ja een andere Kai ;)) en Daniela een Duits stelletje er ook bij! Dus met zijn 7enen zijn we het centrum in gegaan om een terrasje te pakken. We liepen langs een winkel en tadaaa daar was Phoebe, een Australisch meisje die we hebben leren kennen op het werk. Even geklets en daarna liepen we door naar het café. Zodra we zaten kwam Francesca, een ander meisje van het hostel erbij zitten...... mijn mond viel open van verbazing, ik dacht dat ik afscheid had genomen van iedereen en opeens zijn ze er weer!
Nadat we een paar slokjes hadden gedronken van de koffie, kwam er een Amerikaans stel Sarah en Ty! Ook van het werk & hostel! Nou ja nog weer gekletst en weer afscheid genomen van ze, want ze moesten hun vlucht halen.
Toen was de koffie op en op het moment dat we opstaan zien we nog iemand in een winkel, Laurant, een Franse jongen. Ach toen was de reünie wel compleet dacht ik!
Even later ging ik weer terug naar het hostel en ben ik ene beetje bij te tv wezen hangen. Hier werd ik herkend door 2 mannen (ook wel soort van Bogans genoemd hier), die zo ongeveer in het hostel wonen. Ze hadden me bij mijn aankomst in Tasmanië, alles geleerd over hun wereldsport: Cricket. En ja, het is nog steeds een saaie sport om naar te kijken, zelfs als je de regels weet!
Marja dus na die ene nacht heb ik waarschijnlijk zo veel indruk gemaakt dat ze me nog herkende na 2 maanden niet hier geweest te zijn!
Uiteindelijk in de avond ben ik met Sara en Alini de stad in gegaan. Vorige week was ik ook wezen stappen in Hobart, met een hele groep Australische mensen van werk en natuurlijk het meisje waarbij ik verbleef. Ik moet zeggen dat het wel heel erg raar was om afscheid te nemen, het voelt helemaal niet alsof het een afscheid is. Het lijkt net alsof we een paar dagen vrij zijn en morgen weer moeten werken of zo. Maar ja de moeder werd een beetje emotioneel, maar tranen zijn er niet geweest, dit keer niet! Ja ik heb een goede tijd gehad daar.
Maar om even terug te gaan naar gister avond, ik ging dus stappen met Sara en Alini, en ohh man wat waren daar veel ''oog snoepjes'', we hebben onze ogen uitgekeken dat is een ding dat zeker is! Ook kwam Frederico langs met 2 vrienden, ja weer iemand van het hostel. Zo zie je niemand en zo zie je bijna iedereen! Ik verwacht dat het hostel nu behoorlijk leeg is, aangezien iedereen in Hobart was en vluchten had/heeft.
Verder ben ik vandaag heerlijk naar het zwembad geweest! Mann ik wist niet dat relaxen zo verschrikkelijk heerlijk kon zijn! Ik heb natuurlijk zo veel en hard gewerkt dat ik bijna niet meer wist hoe het was om even niets te doen! Er was ook een Turks stoombad, sauna en bubbelbad, en daar heb ik dan natuurlijk ook met volle vreugde van genoten.
Morgen ga ik naar Port Arthur met Alini, Phoebe en Alice (ook een Australisch meisje van werk). Dit is de plek waar alle branden waren dus ik zal waarschijnlijk redelijk veel resten daarvan zien. Ik zal dan ook wel een fotootje ervan online zetten,

Oja! Aangezien ik het idee kreeg dat jullie nieuwsgierig waren hoe ik er nu uit zie (ja Tante Ineke, uw berichtje ;)) Heb ik bij het vorige verslag een paar foto's geüpload, dus ja ik ben opeens weer blond en geen donker haar meer, ik moet zeggen dat ik me daar heel goed bij voel, au naturel ;).

Verder zal ik woensdag waarschijnlijk een meditatie cursus doen... wens me succes want ik mag dan 10 dagen bijna tot niet praten.... geen telefoons, boeken, tv helemaal NIETS. Ja wens me succes a.u.b., want niet praten zal erg lastig zijn voor me! Haha, zodra ik het gedaan heb en mijn indrukken van die week kan opschrijven zal ik het doen, maar tijdens de week zelf is dat verboden dus het zal zeker erna zijn dat ik erover zal schrijven ;).

Dus voor nu, geniet van de rest van de ochtend/middag of avond! ;)
Dikke knuffel suusje


En natuurlijk kennen jullie me goed genoeg zo langzamere hand, dat jullie weten dat dit bovenstaande niet het einde is van mijn verslag ;) aangezien ik niet zo verschrikkelijk veel online ben maak ik meerdere verslagen in 1 maar verstuur het als 1. Ach waarom zou ik dat zeggen, dat weten jullie allang! Hahaha.

Nou ja in ieder geval ben ik dus die Maandag naar Port Arthur geweest, het was erg indrukwekkend om erheen te rijden. Er is echt extreem veel afgebrand, het raarste was dat sommige bomen bij de stam zwart waren, het midden was geel/oranje zoals herfst en de top was groen. Her grootste gedeelte was zwart van stam en de andere helft de herfst kleuren. Moet je voorstellen, herfst in de zomer.....
We reden door een dorp dat Dunalley heet, en daar zagen we meerdere huizen compleet verbrand, en alleen de schoorsteen stond nog. Een hele belevenis om het zo te zien, en dat houd je toch wel weer even meer bezig met de branden dan daarvoor wanneer ik alleen de rook had dat in de weg zat.

Vervolgens aangekomen in Port Arthur hebben we daar de middag rondgelopen, een boottochtje gemaakt, een stapje in een cel gemaakt die werkelijk zwart was. Geen ramen, 3 deuren en extreem geluiddicht en compleet zwart. Als je me daar in zou zetten zou ik zeer waarschijnlijk gek worden. Je kan werkelijk geen hand voor ogen zien, ook al stond de deur op een kier, je zag NIETS als je naar binnen keek.
Port Arthur is een plek waar ze alle gevangen stopte en soort van martelden. Zelfs voor de soldaten die daar moesten patrouilleren was het een verschrikkelijke plek.
De ergste criminelen zaten hier en er is dus een hele grote geschiedenis van de omgeving daar. Er is zelfs een eilandje waar meer dan 1500 lichamen geborgen zijn. En als je dat eilandje ziet, kan je het je gewoonweg niet voorstellen hoe ze dat voor elkaar hebben gekregen. Nou ja in ieder geval heb ik toen weer een dagje geschiedenis les gehad over Tasmanië en Port Arthur, wat nu een grote toeristen trekpleister is.
Later die avond ha dik afgesproken met Kai, Ben, Emily en Jo, ja allemaal van het hostel! We hebben wat gegeten in een Fish en chips shop en verder de rest van de avond ben ik in hun hostel geweest en heb ik een beetje gerelaxt.
De volgende ochtend had ik tot 15.30 uur de tijd voordat mijn busje naar de meditatiecursus zou gaan, dus heb ik weer met hun afgesproken. We zijn naar een museum gegaan van ''Mona''. Dit was een museum vol met moderne kunst dingen, erg interessant, niet geweldig maar er was 1 ding wat ik echt super vond. Dit was een kamer met allemaal laden, grote vierkanten laden met een soort van verhaaltje per La (die ik niet eens gelezen heb) en Lp's het zag er erg leuk uit, maar het aller leukste was dat als je een la opende, zei er iemand: I love you! En elke la had een andere stem en een andere manier van het zeggen van I Love YOU! Kinder stemmen, mannen stemmen, vrouwen stemmen, van alles was er wel iets, sommige zeiden het heel snel, anderen langzaam en weer een ander zong het. Nou ja je kan je wel voorstellen dat ik ongeveer elk laatje geopend heb en aan het einde voelde ik me compleet geliefd! Aangezien je bij de entree een Iphone kreeg met details over alle kunstwerken, kon je er ook neerzetten of je iets super vond of wanneer je iets haatte. BIJ DEZEN WAREN ER ECHT EXTREEM VEEL DIE HET LEUK VONDEN 2426 geloof ik, maar nu ben ik aan het twijfelen, aangezien het ook zou kunnen dat er nog een 0 achter moet staan, want voor mijn idee waren het echt extreem veel mensen die het leuk vonden.

In ieder geval heb ik daarna nog een hapje gegeten met de anderen en toen nam ik (voor de verandering) weer afscheid en vertrok ik naar de plek waar het busje zou vertrekken. Ik zag 4 mensen zitten met een redelijk grote tas, waarvan ik dacht: 'Hmm het zou me niets verbazen als ze het ook gaan doen''. En ja hoor, dus gelijk bij hun gaan zitten en begonnen met kletsen.
Er was 1 stelletje, meisje was Canadees en de jongen Duits, een Australische vrouw en een ander Canadees meisje. De hele weg hebben we over van alles en nog wat gepraat, wat wel snel bleek was dat de meeste al ervaring hadden in verschillende vormen van meditatie.
Aangekomen bij het (hmm hoe zeg ik dit...) gebouw, moesten we ons even registreren, kregen we het diner (aangezien het tegen die tijd al 18.00 uur was) en ik had mijn tent op gezet.

Mijn tent?? JA, mijn tent! Ik heb een 10 dollar tent gekocht die iemand te koop had in het hostel. Het grappigste was, dat gelijk nadat ik de tent gekocht had, ik dezelfde dag een bericht kreeg van de meditatie cursus, dat het mogelijk voor me was om in een tent te verblijven aangezien er waarschijnlijk geen kamers meer vrij zouden zijn, dus het moest gewoon zo zijn ;).

Dus ik had mijn Tent opgezet en toen begon de eerste meditatie les, vanaf dat moment was er: Nobel Silence. Dit betekend, niet praten, geen oogcontact, niemand aanraken. Verder waren dat niet de enige regels: je mocht alleen op het terrein blijven, geen contact met de mannen, dit was allemaal gescheiden, daarbij eet je in de ochtend en middag, het avond eten was 2 stuks fruit. Daarbij mocht je dus ook geen boek, schrijf materiaal, camera en mobiel bij je hebben, dus dat kon je afgeven aan het begin toen we binnen kwamen.
Er zijn 5 basis dingen waar je je aan moet houden tijdens de cursus en als je dit blijft doen ook voor de rest van je leven.
1. niets vermoorden (inclusief dieren, dus je leeft als een vegetariër)
2. Niet stelen
3. Geen seksuele activiteiten
4. Geen scheldwoorden gebruiken
5. Geen verslavende '' giffen'' nemen (drugs/alcohol)

Na het eerste uur mediteren zijn we naar bed gegaan, dat was rond 21.00 uur, aangezien de ochtendbel/alarm om 4.00 uur ging en de eerste meditatie om 4.30 uur.
Om even globaal een dag te beschrijven:
om 4.00 uur op, 4.30 – 6.30 mediteren, 6.30-8.00 Lunch en pauze, 8.00-9.00 groeps- meditatie, 9.00-11.00 mediteren, 11.00-13.00 Lunch en pauze, 13.00-14.30 mediteren, 14.30-15.30 groeps- meditatie, 15.30-17.00 mediteren. 17.00-18.00 thee drinken en 2 stuks fruit eten, 18.00-19.00 mediteren. 19.00-20.30 film met verhalen en beschrijvingen van Ghoenka, een Boeddha, die zo ongeveer les geeft. Vervolgens mediteren van 20.30 – 21.00 uur.
Als je vragen had waren er leraren ( man en vrouw) waar je vragen aan kon stellen om 12.00 uur overdag of 21.00 uur.
Natuurlijk was de eerste dag heel raar en hadden we uitleg gekregen aan het begin over wat je moest doen.

Als je dat zo leest en hoort, denk je natuurlijk: pff makkie, je zit/mediteert, je eet en je slaapt en voor 10 dagen is dat alles wat je doet! Dat dacht ik ook toen ik voor het eerst over deze cursus hoorde.
Dat was trouwens in Thailand, iemand vertelde me dat hij een 10-daagse cursus gedaan had waarbij hij niet mocht praten, ik vroeg natuurlijk: dus wat doe je dan precies?
Dus als antwoord kreeg ik Slapen, mediteren en eten. Waarop ik op dat moment vervolgde, wouw respect, ik zou nooit 10 dagen stil kunnen zijn en niet meer dan dat doen!
Op dat moment wist ik niet wat voor meditatie het was en ha dik er nooit meer over gehoord.
Lang leve het internet, dat ik toch op hun website terecht kwam en de cursus gedaan heb.

Het ALLEREERSTE moment in de meditatiezaal:
Ja ik wilde in de lach schieten, maar wist het binnen te houden, dankzij alle anderen die zo serieus bleven! Want her was een bandje op gezet met een mannenstem die aan het zingen was, waarschijnlijk in het India's. Ik dacht op dat moment: OHH NEEE!!! Waar ben ik nou weer beland!! Toch volg gehouden en gezegd, wacht maar af.
Het eerste wat we gelijk de gehele dag hebben moeten doen was concentreren op het driehoek van het begin je je neus, tot aan de bovenlippen.
Oke ik zal jullie een kleine opdracht geven ;).

Ga even ergens op een stille plek zitten, zorg dat er geen radio is of tv die aan staat op de achtergrond. Zo stil mogelijk. Zorg dat je een alarm bij je heb, zoals je mobiel/horloge/klokje. Je kan gewoon op een stoel zitten, op bed of een bank, maar probeer rechtop te zitten.
Voor degenen die al eerder meditatie of concentratie trainingen gehad hebben: stel je alarm in voor 10 minuten. Alle andere gewoonweg nieuwsgierige mensen, stel je alarm in voor 5 minuten.
Begin je nu te concentreren op het driehoekje van de neus(de plek waar het begint tussen je ogen) tot aan de bovenlip, en probeer zo veel mogelijk je eigen ademhaling te voelen. Probeer geen controle te nemen over je ademhaling, laat het gewoon gaan op de manier hoe je altijd automatisch adem haalt.
Zet je alarm nu aan en begin.....









…........................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................














Heey niet stiekem kijken wat ik verder schrijf! Ik weet dat je nieuwsgierig bent, want je bent elke keer weer aan het lezen, maar komop! In dat geval zou ik zeggen, probeer te voelen door welk neusgat je ademhaling gaat. En probeer je er nog steeds op te concentreren.




















…........................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................


















Weer gekeken? Verbaasd dat je door of alleen de linker of alleen de rechter neusgat ademt? Misschien adem je wel dor beiden, het kan allemaal! Maar ja voor mij was het een verrassing dat ik niet altijd door 2 neusgaten adem! Dat heb ik nog nooit zo gerealiseerd, behalve dan zodra ik verkouden ben, maar dat ben ik niet. Dus zeer waarschijnlijk zou dat hetzelfde geweest zijn voor jou. Marja, wil je echt zo graag weten waarom je die 5/10 minuten stil moet zitten? Ik vertel het je pas zodra je alarm af gaat!












…........................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................







Oke ik vertrouw er op dat je niet meer dan 2 keer verder gescrold heb en misschien ben je zelfs wel zo goed geweest dat je niet stiekem verder gelezen heb! Proficiat voor diegenen!!! In dit geval als je niet geconcentreerd heb op het ademhalen met door welk neusgat, kan je dat nu nog even doen voor de lol, maar belangrijk is het niet, wel grappig om te weten natuurlijk.

Als eerst heb ik de volgende vraag:
1. Dacht je aan iets anders* dan de ademhaling binnen de driehoek toen je alarm af ging?
Als je antwoord ja is, ga naar vraag 3. Bij nee, ga naar vraag twee (hee dat rijmt!)en mijn gedachten zijn voor die paar seconden dus afgedwaald in vergelijking met wat ik aan het schrijven was, dat was minder dan 5 minuten geconcentreerd schrijven ;)).

*ook als je dacht aan een andere manier van mediteren waar je wel controle neemt, dan ben je afgedwaald, dus dan vraag 2 ;).

2. Is je gedachten binnen deze 5/10 minuten afgedwaald naar iets ander dan de driehoek?
Bij ja, ga naar de volgende vraag, bij Nee sla de volgende vraag over en lees verder!

3. Zijn je gedachten 1 keer afgedwaald en voor de rest niet meer terug gekomen bij de neus/bovenlip driehoek of zijn ze herhaaldelijk afgedwaald?

Het maakt niet uit wat je neer gezet hebt bij de volgende vragen in je hoofd, aangezien ik de kans extreem groot schat dat 99% minimaal 1 keer even (ook al is het maar voor een seconde) af gedwaald is naar een ander onderwerp.
Natuurlijk mensen die vaker concentratie oefeningen hebben gedaan en misschien ook wel meditatie, daarvoor zal het makkelijker geweest zijn Maar gewoon voor het idee.

Is het je opgevallen dat je of heel diep in/uit ademt of heel licht?

Zoals ik al zei, het maakt totaal geen verschil of je door links, rechts of beide inhaleert, of je diep of licht adem haalt. Het gaat vooral om het idee of je de gehele tijd geconcentreerd geweest bent.

Wat jullie nu gedaan hebben is de Anapana. Dit is zogezegd de diepste basis van Vipassana Meditatie. En Vipassana is de cursus die ik nu gedaan heb waarbij ik deze techniek geleerd/geoefend heb.

Ik heb aan het begin de tijden geschreven van hoe laat tot hoe laat ik aan het mediteren was, als je rekent is dat dus tussen de 11 en 12 uur mediteren per dag. De eerste dag was puur en alleen deze bovenstaande oefening. Als je al afdwaalde binnen die 5 minuten, moet je voorstellen dat je dat voor 11 uur lang doet op een dag. Ja toch wel een beetje vermoeiend. Wel ging de tijd zo verschrikkelijk snel dat je de vermoeidheid niet zozeer voelde. Je gaat gelijk erna slapen en ligt maximaal 21.30 uur in bed en slaapt 6,5 uur en dan gaat de bel weer.

Elke dag kregen we een extra oefening en vanaf dag 4 begonnen we met het echte Vipassana. Letterlijk betekent dit, ''To see things as they really are''. Dus dingen zien zoals ze in werkelijkheid zijn.
Je kan zeggen:'Dat doe ik al lang!'' Maar ik weet zeker dat je het niet doet op deze manier.

Ik zal nu even dieper opgaan in wat Vipassana is en wat de bedoeling is, dus als je hier niet in geinterreseerd in ben zou ik zeggen: Tot ziens bij het volgende verslag!
En voor de anderen, bereid je voor op wijsheid van een jonge meid ;) (ja IK!)

Je hebt altijd je verstand/gedachten en reacties die samen werken. Als je een geur van een persoon dat langs loopt vies vind, zal je je neus optrekken en/of een vies gezicht trekken, misschien wel je neus dichtknijpen. Dit zijn allemaal reacties van wat je gedachten veroorzaakt hebben, dit gebeurt met alle goede en slechte dingen in het leven.
Vooral met slechte dingen zijn we erg goed in dingen herhalen in je hoofd: ''och wat rook dat persoon verschrikkelijk vies!'' Dit zal dan gegarandeerd langer in je gedachten blijven, terwijl het maar een klein moment is in je leven waar het zo erg stonk. En met dit herhalen word zijn geur met de minuut viezer terwijl je het op dat moment niet eens meer ruikt.
Hetzelfde met mooie en leuke dingen, Je loopt voorbij iemand die een ontzettend lekker geurtje op had en je denkt: WOW die ruikt lekker! Dan kan je nog dagen denken aan dat ene persoon ''die zo lekker rook''.
Dit is iets heel kleins, maar toch het is duidelijk je verstand en reactie die onbewust samen werken.

Wat de bedoeling van Vipassana is, is om elk moment te beleven zoals het is. Dus dat ene moment genoot/verafschuwde je van die heerlijke of vreselijke geur, maar de bedoeling is om er niet naar te gaan verlangen of afwijzen. De bedoeling is vooral dat je alles observeert. Het moment nemen voor hoe het is. Je moet je bewust zijn van de geur, je mag je mening hebben over de geur, maar zodra je het niet meer ruikt, waarom er nog verder aan denken? Het is geweest, je hebt het moment gehad en dat moment is nu verandert. Wietwee heeft het vieze persoon zich wel gedoucht met een nieuwe douchegel en de keer daarna denk je,: iehll daar is dat vies stinkende persoon! Ik blijf daarbij uit de buurt!! Terwijl hij dan opeens erg lekker ruikt.
Omdat je dat stinkende beeld in je gedachte hebt gehouden over dat persoon, zal je reactie gelijk afkeer wekken. Het doel van Vipassana is om dit zo min mogelijk/niet meer te doen.

Bewust en onbewust is iets wat je vrij regelmatig hoort wanneer je meditatie doet. Door met mensen te praten kan je er soms achter komen dat je onbewust dingen veel erger vind dan je bewust dacht.
In sommige gevallen ga je de hele tijd in je hoofd hetzelfde probleem malen. Ook kan het zijn dat je je aandacht gewoon op iets anders gaat vestigen. Oké als ik daar aan denk word ik depressief, ik kan beter iets anders gaan doen. Dit is verschillend per persoon, maar dat kan dus varrieren tot het gaan naar de bioscoop en afleiding zoeken met een film kijken, maar een erger voorbeeld is Alcohol, drugs en seks.
Je neemt iets, om te zorgen dat je je beter voelt. Het helpt voor een moment, het geeft een een goed gevoel voor dat moment en geniet ervan, want ´´je bent uit je problemen´´. Zodra de film is afgelopen begin je weer te denken en besluit je nog een keer een film te bekijken. (Of 1 van de zoveel verslavende dingen in leven). Je gaat het vaker, vaker vaker en meer meer meer doen, om het akelige gevoel weg te drukken.

En wegdrukken zorgt dat het alleen maar akeliger en dieper gaat zitten. Om te zorgen dat dit uit je lichaam gaat zijn er heel veel verschillende methodes die daaraan kunnen helpen, Vipassana is er 1 van.

Van iedereen die ik heb gesproken op de cursus (er waren 25 pers. In totaal inclusief de leraren) was ik de enige die nooit eerder meditatie gedaan had. Ik begon dus werkelijk bij punt 0. De meeste ervaren meditatoren vonden de eerste paar dagen extreem saai, alleen concentreren op je adem., maar voor mij was dit extreem helpvol.
Daarbij hebben minimaal 3 personen tegen me gezegd: Dit is de diepste meditatie die ik ooit heb gedaan. Dit bedoelen ze niet qua lengte en stijl van cursus, maar de diepte waarin je gaat tijdens de oefeningen. Iedereen heeft bevestigd dat het een lastige en moeilijke cursus was.

Dus wat probeer je nou werkelijk te doen met Vipassana. Hetgeen wat je doet is je eigen lichaam observeren en kijken waar je zogenoemde ''sensaties'' voelt.
Alles wat leeft heeft gevoel overal, maar heel veel gevoelens zijn zo verschrikkelijk klein, dat we ons er niet bewust van zijn.
Je begint met je neus, en na zo lang concentreren en niet alleen op je adem te concentreren, maar gewoon probeert te voelen, als je het lang genoeg en geconcentreerd genoeg doet, voel je opeens een heer klein bulletje in je neus. Normaal gesproken zou je blindelings even peuteren en het afvegen op een zakdoekje of opeten wat sommige ook graag doen ;) hahahaha. Maar ja je verstand reageert dus of het hele kleine gevoel. Als je je niet echt extreem concentreert zou je dat bulletje nooit gevoeld hebben, maar pas op het moment dat het een grote bul was.
De truc met Vipassana, is dat je alleen maar kijkt naar wat dit gevoel is en daar geen reactie op te geven. Je begint met de neus, maar verspreidt het tot over het hele lichaam.
Alleen maar observeren, zonder reacties te geven. Kijken naar de dingen hoe ze zijn.
Uiteindelijk zal dat gevoel verdwijnen, misschien doordat je toch gepulkt heb, maar ook als je je opeens om een ander gedeelte van het lichaam concentreert.
Met andere woorden: je gevoel verandert.

Niet alleen je gevoel verandert, ALLES in het leven verandert, per dag.
Probeer maar eens iets te vinden wat nooit verandert? Ik heb het geprobeerd: een Houten stoel!
Natuurlijk blijft dit elke dag dezelfde houten stoel, je verplaatst het niet en doet er niets mee. Maar de natuur is de natuur... als je de stoel binnen hebt staan zal elke dag dat hij gebruikt word een beetje van de lak verliezen. Je ziet het niet, maar het verandert wel. Of anders, misschien zit er een houtworm in, dan zit er opeens een gaatje op ene plek waar het niet zat, of er komt een scheurtje in, diep van binnen en onzichtbaar, maar toch verandert het. Hoe anders kunnen materialistische dingen oud worden?
Oke een plastic stoel dan, die blijft toch hetzelfde?
Nee dat zal elke dag een plastic stoel zijn. JA dat klopt, maar het zal nooit dezelfde stoel zijn als het moment dat je hem voor de eerste keer zag. Zelfs 1 uur later als het in de zon heeft gestaan, verandert de kleur. Dit is pas zichtbaar na maanden, maar elke dag doet een beetje.
Zo kan je zelfs naar de zee kijken. Het water heeft dezelfde naam, maar met de wind zal je nooit dezelfde druppels op je lichaam hebben als je uit de zee komt als de dag ervoor. Elke dag en elk moment veranderen dingen. Zo is het leven.

Erg veel van de bovenstaande dingen wist ik wel, maar realiseerde me niet echt.
Net zoals het leven, het verander continu, het zit vol met ups en downs...... Hoe blij je ook wilt leven, de downs zullen er altijd zijn.

Met Vipassana leer je om te gaan met de downs, je leert ze te observeren zoals ze zijn op DAT specifieke moment. Je leert te observeren hoe je eigen lichaam reageert met de gebeurtenis.

Vooral als je kwaad bent of geschokt, zal je merken dat je ademhaling opeens sneller gaat, je begint je op te winden over iets. Ook al is het al gebeurd en kan je er toch niets meer aan veranderen.
Nou ja dat is dus even mijn briefing van wat Vipassana is en dus waar ik mee bezig geweest ben de afgelopen 10 dagen.
Het is vooral de ervaring die ik heb op gedaan, wat me geraakt heeft. Ik kan proberen te beschrijven wat ik elke dag deed, en hoe ik me elke dag voelde, maar dat heeft geen zin.
Ik heb goede dagen gehad, slechte dagen, slechte momenten, goede momenten, het wisselde af, het was emotioneel vermoeiend en raar. Vooral erg raar. Waarom raar? Omdat je zit, je concentreert je op je schouder. Opeens begin je te huilen. Nee niet denken waarom je huilt, geen dingen verbinden met het huilen, gewoon observeren hoe je huilt, je adem, de sensaties in je lichaam, en erg raar, op dat moment kwam ik er achter dat er als eerst een brok in je neus komt voor een fractie van een seconde, voordat je begint met huilen.
Ook werd ik sommige moment extreem moe, dat je bijna of soms zelfs totaal in slaap valt. Wat hierbij weer heel belangrijk was, om NIET depressief te worden van dat je in slaap viel. Voel jezelf niet boos en wind je zelf op nieuw...... Patiently.. (uhmm Nederlands woord... kom in mijn hoofd!!) Ja! Geduldig.... heb geduld, het kan nooit altijd goed gaan, de moeheid is ook een manier waarop je gebeurtenissen kan verwerken.
De eerste 4 dagen had ik allerlei nachtmerries, ook de laatste nacht... Weer een onderdeel van verwerking van onbewuste dingen. Alle kleine pijntjes die je voelt als je je concentreert, ze zijn er, en ze gaan weg, of je voelt tinteling wat je ook maar voelt. Ookal is het je shirt die tegen je huid aan komt, je voelt het. Vooral de nare dingen hebben connecties met dingen in het verleden.
Op dag 5 moesten we tijdens alle groepsmeditaties stil zitten. En met stil bedoel ik werkelijk niet bewegen. Bij mij was het probleem dat ik mijn nek automatisch bewoog om je op dingen te concentreren, en ik ''keek'' door mijn nek/hoofd naar die plekken te bewegen. Dit was geen probleem, maar de rest moest niet bewegen.

Oke mijn gevoel toen ik aankwam:
1. ohh het word zo lastig mijn mond dicht e houden!
Na de 1e dag kwam ik erachter dat dit eigenlijk het gemakkelijkste was van de hele cursus.
2. Nee, ik kan maar 2 keer per dag eten?! Hoe ga ik dat overleven?! Extra opscheppen tijdens lunch, maar nee mij werd verteld om 3 kwart op te scheppen van wat je normaal zou nemen. Oeff dit gaat zo lastig worden.
Na een paar dagen raakt je lichaam gewend, En als je honger hebt zodra je het fruit krijgt, eet je het fruit zo verschrikkelijk langzaam, dat je daardoor vol gaat zitten van het fruit. Wauw Dit is veel makkelijker dan gedacht!

Zo ging het een aantal keren met ook verschillende oefeningen, maar uit alle oefeningen was het stilzitten het lastigste. Het is me uiteindelijk 1 keer op de 10e dag gelukt om niet te bewegen, dus ik heb het gedaan! YES!
De 1e dag, dag 5 had ik een paniek aanval. Mijn knie.... die knie is 1 keer verdraaid en zo nu en dan komt dat weer naar boven.
En je raad het al.... mijn knie begon waanzinnig veel pijn te doen, op de manier waarop ik vorige keer met krukken moest lopen voor maanden en allerlei scans had (dit is ongeveer 5 jaar geleden) ik had me 3 keer bewogen dat uur en de laatste 10 minuten waren moordend. Zodra ik weer mocht bewegen barstte ik in huilen uit (zo stil mogelijk om anderen niet te storen in de meditatie). Ik liep mank naar buiten om een frisse neus te halen, water te drinken en naar de wc te gaan.
Toen ik buiten stond zei ik: Kom op Suus gewoon normaal lopen, en niet zo aanstellen! En na mijn 1e 2 stappen viel mijn mond open van verbazing. Ik voel het niet meer?!! alsof ik die pijn nooit eerder had??!!! Ik hoef helemaal niet mank te lopen, want ik voel het niet meer!!!! Toen schoot er weer in mijn hoofd: Alles veranderd, soms ups, soms downs.
En dat ik het niet meer voelde was een extreem grote UP voor me. Het was een lastige dag, maar die UP, dat ik dat realiseerde dat die pijn niet voor altijd is en dat er altijd momenten zullen zijn dat ik het niet voel, maakte me zo diep gelukkig. Je kan je het je niet voorstellen als je het gevoel niet gehad hebt, het is onbeschrijfelijk.

Dus zogezegd is mijn kijk behoorlijk veranderd op het leven leven. Sinds ik aan het reizen ben begon ik al meer te genieten van het moment NU en minder te denken aan het verleden/toekomst, maar uiteindelijk heeft dit ook mijn handelen verandert. Hoewel het nu maar 10 dagen waren en word het aangeraden om elke dag 2 uur te mediteren, weet ik dat alleen deze 10 dagen al, mij tot zover geholpen heeft, dat ik op een andere manier zal kijken naar negatieve dingen die hoe dan ook gebeuren in het leven.
Het zou hierdoor ook zo maar kunnen dat ik vanaf nu op een iets andere wijze zal schrijven of mijn ervaringen anders op me zullen overkomen, ik heb geen idee, maar de tijd zal het leren!

Wat ik wel weet is dat ik iets onvergetelijk heb gedaan, het kwam op mijn pad, ik heb het gedaan en ik heb er heel veel van geleerd.
Voor anderen zal ik het dan ook zeker aanraden om dit te doen, MAAR je moet erg sterk in je schoenen staan, doorzettingsvermogen tonen en hebben, en je realiseren dat het NIET MAKKELIJK is.

Er word aangeraden om 1 keer per jaar een cursus als dit te doen en verder kan er ook geholpen worden in verschillende gebouwen overal ter wereld. Dus het zou me niets verbazen dat zodra ik terug kom in Nederland. Ik naar de plek in België zal gaan (dat is de dichtstbijzijnde plek waar ze ook Vipassana geven) en daar zal helpen tijdens een 10-daagse cursus met bijv. Eten klaar maken en schoon maken. Want werkelijk alles in het centrum rolt op vrijwillige basis. De schoonmaak, koken, leraren. Het is zelfs zo dat ze geen geld vragen voor de gehele 10dagen. Alles gaat op basis van donaties! Als je het voor de eerste keer doet, is het niet mogelijk om van tevoren een donatie te doen, je moet de hele cursus uitgezeten hebben en een ervaring opgedaan hebben. Als je bijna niets of niets geleerd of ervaren hebt, vinden ze dat je er niet voor moet betalen. Het moet het waard zijn voor een persoon.

Nou ja wat jullie wel kunnen merken is dat ik erg enthousiast ben over deze ervaring en ik mag van geluk spreken dat dit op mijn pad is gekomen. Het beste van alles, het maakt niet uit waar je vandaan komt, welk geloof je hebt, of welke taal je spreekt, elk lichaam zit hetzelfde in elkaar en iedereen kan dit gebruiken. Je kan welk geloof dan ook hebben en alsnog wijzer worden door deze ervaring en het verder meenemen in je leven. Het heeft niets met geloof of een Sekt te maken, Het is Natuur e de Puurheid van de mens. En dit is een manier hoe je jezelf kan ontwikkelen om (als je hard en lang werkt) Puur te worden.

Natuurlijk als jullie meer vragen hebben wil ik ze graag beantwoorden, maar vergeet niet, elk persoon is uniek, iedereen heeft andere gevoelens, andere sensaties en iedereen gaat anders om met dezelfde dingen. De beste manier om vragen te beantwoorden is als je de cursus zelf doet, want dan pas snap je de dingen compleet waar ik over schrijf.

Al deze dingen die ik geschreven heb weet je misschien al op intellectueel level, maar op ervaringslesvel is compleet anders.....

Zoals mijn ouders me van jongs af aan hebben geleerd: Het leven zit vol met ups en downs, sta positief in het leven, niet zo dingen herhalen, je maakt het alleen maar groter dan het werkelijk is. Kijk zelf snaar het spreekwoord... van een mug een olifant maken...... Een mug is een mug en die zal nooit op een olifant lijken! Anders zou het wel een hele rare olifant zijn....... :P

Nou ja in ieder geval denk ik dat dit wel weer genoeg leesmateriaal is voor nu. Bereid jullie alvast voor om het volgende verslag, aangezien ik heel erg binnenkort, heel erg veel zal gaan reizen!! Heel veel zal beleven!!! En aangezien ik het zo leuk vind om ook mijn ervaringen te bewaren en ergens op te slaan, zal ik ook heel veel schrijven!

Och wat zal dat leuk zijn als mijn nichtje later ouder is en dan een paar mijn verhalen gaat lezen. Wauw, Hopelijk ben ik dan de coolste tante ter wereld!!! :D

Voor nu! Een hoop liefde wijsheid en geluk voor iedereen! Want we zijn toch zo goed, dat verdienen we wel!
E ik weet zeker dat door deze regel jullie een lach op jullie gezicht hebben gekregen! En ja dan is dat doel bereikt, een fractie van een seconde.... was jullie reactie een lach.... en een lach betekend geluk :P

phoe hé, ik word zo moe van mezelf vandaag. Werkelijk met alles wat gebeurt begin ik te denken en dingen die ik geleerd heb te bedenken. Een auto reed me bijna over, ik dacht :Klootzak! En daarna dacht ik: heen dit is een van die reacties die ik kreeg dat is grappig! Ik observeer de reactie die ik kreeg en dat zorgde ervoor dat ik niet de hele tijd bleef denken aan hoe dat persoon me bijna aanreed. Tenslotte heeft hij me niet aangereden en had hij me waarschijnlijk gewoon niet gezien! Niemand doet dat expres ;).

Oke oke oke, ik stop nu echt met typen! (Met heel veel moeite!!!!!)
Sowieso tot de volgende keer! Misschien is de komende trouwens toch nog niet zo lang, aangezien ik nog anderhalve week in Tasmanië heb en dan dus nog tijd heb om zo nu en da een kort verhaal te te schrijven, maar ja als ik 5 maart begin met het echte reizen samen met Eveline, dan zullen de lange avontuurlijke verhalen komen.....
Misschien zou ik beter een boek kunnen schrijven, met alle verhalen dat ik heb opgeschreven sinds 2008 is dat een eitje!!
Neee SUUUSSSSSS STOP MET SCHRIJVEN!!!

Hahahahahahaha jullie zijn erg geduldig, ik stel jullie voor de verandering weer op de proef.. nee echt ik weet dat ik moet stoppen met schrijven, want ik heb getypt en verteld wat ik wilde vertellen, maar stel je voor: 10 dagen niet praten! Ik moet het toch op een bepaalde manier inhalen??

Vandaag dat ik aankwam in het hostel, was werkelijk het 1e persoon waartegen in begon te praten iemand die ook Vipassana gedaan had. Ooit 1 keer in mijn leven had ik iemand ontmoet, en nu opeens het 1e persoon die ik tegen kwam in het hostel. Ik heb vandaag de hele dag een beetje met haar uitgehangen en zitten kletsen en ook met een Duits meisje na een tijdje. Misschien gaan we nog een beetje de boel verkennen hier in de omgeving, we zullen zien!
Aangezien ik 1 uur geleden al dacht dat het mijn bedtijd was aangezien het na 21.00 uur is en ik vanochtend wakker werd om 4 uur, is het nu dan echt tijd dat ik stop met schrijven. En aangezien ik al op de 12e a-4 pagina zit is wel weer een bewijs dat ik veel heb geschreven, maar zoals vele zeggen, ze zijn nieuwsgierig en hebben alles gelezen! Ik ben trots op jullie, respect!

Bedankt voor jullie trouwe leesgedrag, dit blijft ook een motivatie voor me om nog steeds te blijven schrijven EN OOK ONTZETTEND BEDANKT VOOR DE REACTIES EN BERICHTJES DIE JULLIE ZO NU EN DAN GEVEN, DAT VIND IK ERG LEUK OM TE LEZEN!!! Oops dat was even Caps Lock.

OK lieve vreemden, vrienden, kennissen, buren, familie, ouders, broers, zussen en alle anderen,
slaaplekker en tot snel maar weer! ;)
een vrolijke lach vanuit Australië/Tasmanië! Suzanne